Οι ισχυροί άντρες ανεβαίνουν στην εξουσία. Οι δημοκρατίες παραπαίουν. Μα κάθε τυραννία έχει ένα τέλος.

Οι τύραννοι φαίνονται αήττητοι, όμως όλοι τους -χωρίς εξαίρεση- πέφτουν. Και αυτό επειδή φέρουν μέσα τους τις ίδιες αδυναμίες που οδηγούν στην καταστροφή τους: έναν στενό κύκλο γεμάτο προδοσία, στρατιωτικές ελίτ που υπονομεύουν το καθεστώς, δυσαρεστημένες μάζες που έχουν κουραστεί από την αδικία, επαναστάτες που οργανώνονται στην εξορία. Οι τύραννοι έχουν πάντα περισσότερους εχθρούς παρά φίλους. Και όταν έρθει η ώρα τους, δεν αποσύρονται ήσυχα - τους περιμένουν η εξορία, η φυλακή ή ο θάνατος, ενώ αυτό που ακολουθεί μπορεί να αλλάξει για πάντα τη μοίρα ενός ολόκληρου λαού.

Η δημοκρατία δεν έχει κατακτήσει κάθε γωνιά του πλανήτη - και ίσως να μη φτάσει ποτέ παντού. Το προηγούμενο υπάρχει, και το παράδειγμα εξαπλώνεται. Όσοι απομένουν στην εξουσία με φαινομενικά απεριόριστη δύναμη -οι νέοι τύραννοι– δείχνουν πανίσχυροι. Μα έχουν κάθε λόγο να φοβούνται.