Ο Ανρί ντε Μονφρέντ έγραφε στο έργο του Ο λεπρός ότι "δεν υπάρχει στον κόσμο τίποτε που να μας ανήκει. Παντού η ζηλοτυπία, το μίσος, η ηλίθια κακοβουλία, η ύπουλη πονηριά, κατορθώνουν να μας στερήσουν τα πιο αγαπητά μας πράγματα, στα οποία έχουμε αφιερώσει όλη μας την αγάπη".
Αυτή η αντίληψη αποτελεί τη βάση πάνω στην οποία ξεδιπλώνεται η ιστορία του Ανθρώπου με τα γυάλινα μάτια. Πρόκειται για μία ιστορία αγάπης ανάμεσα στον Ζεΐτ και την Αμίνα, που προέρχονται από διαφορετικούς κόσμους, αλλά συνδέονται με μία σχέση τρυφερή. Σύντομα θα κληθούν να υπερπηδήσουν δύο εμπόδια: τον πλεονέκτη πατέρα της κοπέλας, που θέλει να την παντρέψει με όποιον του προσφέρει τα περισσότερα, και τον ραδιούργο Μεντάν, παιδικό φίλο του Ζεΐτ, που ερωτεύεται παράφορα την Αμίνα και τη θέλει για τον εαυτό του, καταστρώνοντας ένα σατανικό σχέδιο εξόντωσης του αντιπάλου του. Τελικά το πεπρωμένο μ' έναν φαινομενικά τυχαίο τρόπο -ένα αντικείμενο ξεχασμένο από χρόνια στην καμπίνα του συγγραφέα- είναι αυτό που θα καθορίσει την έκβαση της ιστορίας.