Βαθύ κεχριμπαρένιο χρώμα με καραμελέ ανταύγειες, έντονα αρώματα αποξηραμένων φρούτων όπως σταφίδα, μέλι και καραμέλα βουτύρου με ορυκτώδη χαρακτήρα. Γεμάτο και βελουδένιο στο στόμα με γλυκύτητα που ισορροπεί με την αναζωογονητική οξύτητα. Μακριά επίγευση από ζαχαρωμένες φλούδες πορτοκαλιού.

Απολαύστε το μόνο του αλλά και με σοκολάτα, ανατολίτικα γλυκά ή και με foie gras και έντονα τυριά π.χ. Roquefort.

Στο νησί της Σαντορίνης που αναφέρεται στα ξένα οδοιπορικά ως ο καλύτερος αμπελότοπος της Ελλάδας, παραγόταν και εξακολουθεί να παράγεται ένα γλυκό κρασί από λιασμένα σταφύλια, χωρίς προσθήκη ζάχαρης και αλκοόλ, παλαιωμένο τουλάχιστον 2 χρόνια σε δρύινα βαρέλια. Πρόκειται για το πιο γνήσιο συνεχιστή των "πάσσων",όπως ονομάζονταν κατά την αρχαιότητα οι λιαστοί οίνοι, για τους οποίους φημιζόταν τα νησιά του Αιγαίου πελάγους. Κατά το μεσαίωνα, τα καράβια των εμπόρων, των σταυροφόρων και των προσκυνητών, στο δρόμο για τη Κωνσταντινούπολη, τα λιμάνια της ’σπρης θάλασσας, τις βενετικές αγορές και τους Αγίους τόπους, εφοδιάζονταν με αυτό το γλυκό κρασί, κάνοντας σκάλα στο νησί Santo Erini-Santorini, όπως είχε μεταβαφτιστεί τα χρόνια του σκοταδισμού, προφανώς από Ιταλούς ναυτικούς, η ηφαιστειογενής αρχαία Θήρα. Από το πρώτο συνθετικό του νέου ονόματος του νησιού, ο "πάσσος" της Θήρας πήρε το όνομα Σαντο. Και με αυτό το όνομα, vino di Santorini - vino Santo, Vinsanto, έγινε ονομαστός, τα χρόνια της φραγκοκρατίας, στις βενετικές αγορές και σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο. Το όνομα του, γραμμένο με ελληνικούς χαρακτήρες, "Βινσάντο", επέζησε ως τις ημέρες μας. Σημαίνει απλά: κρασί της Σαντορίνης και υποδηλώνει το παραδοσιακό λιαστό κρασί του νησιού. Είναι, ως εκ τούτου, μια "ιστορική ονομασία προελεύσεως", από τις λίγες που έχουν παραμείνει "ζωντανές", και σαν τέτοια προστατεύεται στην Ελλάδα. Είναι Οίνος φυσικώς γλυκός Ο.Π.Α.Π. Σαντορίνη, άρα παράγεται από τις λευκές ποικιλίες του νησιού Ασύρτικο Αηδάνι και Αθήρι. Το χρώμα του κρασιού οφείλεται στην έκθεση των σταφυλιών στον ήλιο, από 12 έως 15 ημέρες, αλλά και στην παλαίωση του κρασιού στα δρύινα βαρέλια.

Γιατί στο Οινοποιείο Χατζηδάκη παλαιώνουν το Vinsanto 6 χρόνια σε βαρέλια: Η νομοθεσία του Vinsanto καθορίζει ως υποχρεωτική παλαίωση του κρασιού σε δρύινα βαρέλια τα 2 χρόνια. Πίσω από τα 6 χρόνια παλαίωσης του Vinsanto Χατζηδάκη κρύβεται μια μικρή ιστορία... την οποία η μητέρα της Κωνσταντίνας συνήθιζε να διηγείται στα παιδιά της. Ο παππούς της Κωνσταντίνας Χρυσού Χατζηδάκη, ο Ιάκωβος Ζώρζος ήταν Αμπελουργός. Είχε δική του "Κάναβα" (Οινοποιείο) στο βορινό τμήμα του χωριού Πύργος Καλλίστης και έφτιαχνε δικό του σπιτικό κρασί, όπως συνήθιζαν τότε οι περισσότερες οικογένειες στην Σαντορίνη. Με τη σύζυγό του Μαργαρίτα είχαν 12 παιδιά. Κάθε φορά που γεννιόταν ένα από τα παιδιά τους έγραφαν το όνομα του παιδιού στο βαρέλι του Vinsanto εκείνης της χρονιάς. Όταν το παιδί ήταν 6 χρονών άνοιγαν το βαρέλι και κατανάλωναν το κρασί. Το ίδιο έκαναν ο Χαρίδημος και η Κωνσταντίνα. Όταν γεννήθηκε η κόρη τους Στέλα, ήταν και η πρώτη χρονιά παραγωγής του Vinsanto Χατζηδάκη, όταν η μικρή έγινε 6 χρονών δηλαδή το 2003, εμφιάλωσαν και έδωσαν στο Εμπόριο το πρώτο τους Vinsanto! Κι έτσι συνεχίζοντας την οικογενειακή παράδοση, διαπίστωσαν ότι κάποιο μυστικό ήξερε ο παππούς, γιατί μετά τα 6 χρόνια παλαίωσης στα δρύινα βαρέλια, το κρασί αποκτά ιδιαίτερο, ξεχωριστό χαρακτήρα και υπέροχο χρώμα.