Η Δεσποινίδα είναι μια Σέρβα που αναπτύσσει δράση τοκογλύφου πριν από και κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Για τους συμπολίτες της είναι «ένα πλάσμα δίχως καρδιά και αξιοπρέπεια, μια εξαίρεση για το γυναικείο πληθυσμό της πόλης, κάτι σαν μοντέρνα μάγισσα...» Ανέραστη, αγέλαστη, δίχως χαρά και χωρίς αισθήματα φιλίας και αγάπης ακόμα και για την ίδια τη μητέρα της, βλέπει τους άλλους μόνο ως συμβαλλόμενους στις διαρκείς συναλλαγές της και μόνο έτσι τους αναγνωρίζει.

Σκιαγραφώντας το πορτρέτο αυτού του «θηλυκού Σάιλοκ» ο Ιβο Αντριτς ολοκληρώνει την καταγραφεί των ιστορικών γεγονότων και την παριγραφή της ιδιαίτερης πατρίδας του, της Βοσνίας, για μια περίοδο που ξεπερνά τα 400 χρόνια. Μια καταγραφή που ξεκίνησε με τα άλλα δύο αριστουργηματικά μυθιστορήματά του, Το γεφύρι του Δρίνου και Το χρονικό του Τράβνικ.