Το μεταπολεμικό μεσουράνημα του Κράτους Πρόνοιας ως πρότυπου οργάνωσης της κοινωνικής πολιτικής, την αμφισβήτηση και την καταγγελία της κρίσης του από τους νεοφιλελεύθερους και τα κοινωνικά κινήματα, διαδέχονται οι σύγχρονες αναζητήσεις για πλουραλιστικές παρεμβάσεις και εταιρική σχέση αγοράς-κράτους-οικογένειας. Κοινή βάση των σύγχρονων ιδεολογικών και επιστημονικών αναζητήσεων αποτελεί η αναγνώριση της ανασυγκρότησης και διαπλοκής ιδιωτικού και δημόσιου χώρου, ατομικής και συλλογικής δράσης, στις παρούσες συνθήκες αποδόμησης, παγκοσμιοποίησης και ρευστότητας.

Η συγγραφέας διερευνά κριτικά σύγχρονες αντιλήψεις για την κοινωνική πολιτική και το ρόλο του κράτους από την πλουραλιστική οπτική, με αναφορά σε σημαντικά θεωρητικά και ερευνητικά έργα και αναζητά τα όρια και τις προοπτικές των νέων προσεγγίσεων και πολιτικών με αναφορά στα φλέγοντα θέματα της γήρανσης και της κοινωνικής κατανομής της φροντίδας. Αντλώντας από ένα διεπιστημονικό και συγκριτικό φάσμα θεωρητικών αναλύσεων και εφαρμογής προγραμμάτων για την Ελλάδα, τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ανατολικής Ευρώπης και της πρώην ΕΣΣΔ, εγείρει ερωτήματα για την ενδυνάμωση των πολιτών, τη διαπλοκή φύλου και ηλικίας, την ανεπίσημη φροντίδα και την εθελοντική εργασία, στην αναζήτηση ενός νέου ρόλου για το Κράτος Πρόνοιας και των ορίων της κοινωνικής πολιτικής.