Τουλάχιστον εγώ δεν θα στερήσω τη Μούσα
απ’ τους παροξυσμούς που δικαιούται.
Κι όποιος ακούσει, άκουσε
κι όποιος στραφεί και φύγει,
κακό του κεφαλιού του.
Έτσι κι αλλιώς, ο ποιητής
γνωρίζεται απ’ τα δόντια
που χώνουν τα κοπρόσκυλα των λέξεων
στο θρασύ χέρι της εξουσίας.
Έτσι κι αλλιώς, ο ποιητής τεκμαίρεται
απ’ τα όνειρα που γρούζουν τα κοπρόσκυλα
των στίχων στο ηλιόλουστο πλατύ της Ιστορίας.
Χώρια ή μαζί, κοπρόσκυλο εδώ ή εκεί, ο ξένος!
Τι έχω να χάσω απ’ τη φωνή,
του Λόγου ο μετανάστης;