Η Θεμελίωση της μεταφυσικής των ηθών (1785), το πρώτο από τα τρία κύρια ηθικά έργα του Καντ, παρουσιάζει προγραμματικά τις κυριότερες έννοιες, θέσεις και αρχές της ηθικής φιλοσοφίας του. Θα ακολουθήσουν η Κριτική του πρακτικού Λόγου (1788), η οποία παρέχει τη συστηματική θεμελίωση της ηθικής, και ηΜεταφυσική των ηθών (1797), η οποία περιλαμβάνει την εφαρμογή της επί της φιλοσοφίας του δικαίου και του ειδικού μέρους της ηθικής.

Η Θεμελίωση της μεταφυσικής των ηθών αναπτύσσει μιαν εντελώς πρωτοποριακή ηθική φιλοσοφία, η οποία δεν αποβλέπει στην ατομική εγωιστική ευτυχία, αλλά στο να γίνει ο άνθρωπος ενεργητικά άξιος της ευδαιμονίας και της ανθρώπινης φύσης. Χαρακτηριστικά γνωρίσματα της ηθικής αυτής είναι ότι: στηρίζεται στονορθό Λόγο? δεν ασχολείται με το τι κάνουν πράγματι οι άνθρωποι, αλλά με το ηθικά εύλογο και τις αληθινές αξίες, ανεξάρτητα από την κυρίαρχη, συμβατική ή κατεστημένη ηθική. Θα μπορούσε κανείς να συνοψίσει την ηθική αυτή σε έναν βασικό κανόνα: «πράττε έλλογα» ή «πράττε ως έλλογο ον» είτε (σε φανερή ομοιότητα με την στωική ηθική): «να ζεις σύμφωνα με τον ορθό Λόγο και την φύση». Εισάγει μιαν απολύτως νέα έννοια της ελευθερίας ως ανεξαρτησίας από την φυσική και κάθε άλλη αναγκαιότητα (συμπεριλαμβανομένης ιδίως της κοινωνικής και ψυχικής), ως αυτονομίας και ως αυτενέργειας. Συνάμα δεν παραβλέπει ότι απευθύνεται σε ανθρώπους, δηλ. σε πεπερασμένα, ατελή, εύθραυστα (και απλώς δυνάμει έλλογα) όντα που εξαρτώνται από πλήθος αναγκών.

Εναντίον της καντιανής ηθικής διατυπώνεται πλήθος αντιρρήσεων, κριτικών και επιφυλάξεων, λ.χ. ότι είναι υπέρμετρα νοησιαρχική, φορμαλιστική, «κονστρουκτιβιστική» και αποκλειστικά δεοντοκρατική, ή ακόμα και ότι παραγνωρίζει την ανάγκη του ανθρώπου για την ευτυχία. Η μελέτη τηςΘεμελίωσης είναι δυνατόν να συμβάλει στην, εν μέρει τουλάχιστον, αναίρεση των προκαταλήψεων και παρανοήσεων αυτών.

Η Θεμελίωση της μεταφυσικής των ηθών αναγνωρίζεται καθολικά -από κοινού, λ.χ., με τα Ηθικά Νικομάχεια του Αριστοτέλη- ως ένα από τα σπουδαιότερα κλασικά και θεμελιακά έργα της ηθικής φιλοσοφίας. Σε σύγκριση με τα άλλα δύο έργα της καντιανής ηθικής τριλογίας, η Θεμελίωση είναι γραμμένη σε ένα ύφος πολύ πιο γλαφυρό, λαγαρό και κατανοητό, πράγμα που την καθιστά την καλύτερη εισαγωγή στο έργο του Καντ. Για την απόδοση του απαιτητικού αυτού έργου, για το οποίο έχει ειπωθεί εύστοχα ότι χαρακτηρίζεται από «ζωντάνια, ελαστικότητα, και ορμή» (Ερνστ Κασσίρερ), ο μεταφραστής επιδίωξε την μέγιστη δυνατή ακρίβεια και πιστότητα, συνάμα όμως και την φυσικότητα και τη ροή της ελληνικής λαλιάς.