Όταν ήταν μικρή, η μητέρα της, για να την παρηγορήσει για τον θάνατο του αγαπημένου της πατέρα, διηγήθηκε στην Μπλάνκα ένα παραμύθι για κάποιον πανίσχυρο αυτοκράτορα που κάλεσε τους σοφούς και τους ζήτησε μια φράση που να ισχύει για όλες τις πιθανές καταστάσεις. Έπειτα από διαβουλεύσεις μηνών, οι σοφοί παρουσιάστηκαν ενώπιον του αυτοκράτορα με μια πρόταση: «Θα περάσει κι αυτό». Και η μητέρα της πρόσθεσε: «Ο πόνος και η λύπη θα περάσουν, όπως περνούν η χαρά και η ευτυχία». Τώρα είναι η μητέρα της Μπλάνκα που έχει πεθάνει.

Το βιβλίο αυτό μιλά για την οδύνη της απώλειας, για τον σπαραγμό της απουσίας. Όμως απέναντι σ' αυτή την οδύνη στέκονται οι μνήμες απ’ όσα έζησε και απ' όσα έμαθε, και η ζωή επαναβεβαιώνεται με δύναμη μέσα από το σεξ, τους άντρες, τις φίλες, τα παιδιά. «Η ελαφρότητα είναι μια μορφή φινέτσας. Το να ζεις με ελαφρότητα και χαρά είναι πάρα πολύ δύσκολο» λέει η Μπλάνκα.