«Κωνσταντίνε μου, το κοινό θέλει οδηγίες χρήσεως.

Πώς γνωρίστηκαν αυτοί οι δυο; γιατί γράφουν μαζί; Τι είναι αυτό που γράφουν; Ποιητικό; Περιηγητικό; Συνομιλούν τα κείμενά τους; Τα έγραψαν ταυτόχρονα ή εναλλάξ; Πριν ή μετά; Οριζοντίως ή καθέτως; Υπάρχει μία ιστορία;

Ασ' τους καλύτερα, λέω, αυτά θα τα βρούνε διαβάζοντας. Εγώ άλλα πράγματα ξεκίνησα να αναρωτιέμαι, εντελώς άλλα. Φυσικά και είχα αρχίσει να γράφω «από πριν». Όπως κι εσύ. Μετά συναντήθηκαν τα κείμενά μας. Κοιτάχτηκαν και γουργούρισε το στομάχι τους. «Κάπου δεν σε ξέρω εσένα;» Ακούμπησαν το ένα στο άλλο κι άφησαν αποτυπώματα. Μπλέχτηκαν. Ρούχο γυρισμένο ανάποδα, και μάλιστα αφοδράριστο, να φαίνονται οι ραφές. Την «ιστορία» την μαντεύει κανείς, παρακολουθώντας τις μπλεγμένες κλωστές, ψηλαφώντας τους κόμπους...