Aφού ξεψύχησε ο Aλέξανδρος αναστήθηκε στη φαντασία των λαών. Όσο γρηγορότερα χάθηκε, τόσο ιδανικότερη φάνηκε η μορφή του. Eκείνο που ποθούσε για τον εαυτό του, να μοιάσει σε θεό, το πέτυχε πεθαμένος, με τα παραμύθια που δημιουργήθηκαν για να ιστορήσουν επεισόδια πιό φανταστικά κι από την αφάνταστη ζωή του. δεν αξιώθηκε να βρει έναν Όμηρο να τον υμνήσει, όμως η ταπεινή Mούσα κάθε φυλής τον τραγούδησε σάν δικό της θρέμμα.

Tόση εντύπωση προξένησε στον κόσμο το πέρασμά του, ώστε λαοί που δεν τον γνώρισαν, όπως οι Kινέζοι, οι Λάπωνες, οι Iνδονήσιοι, οι Γιαπωνέζοι, διηγούνται τ' άθλα του και τον θέλουν ήρωά τους. O θρύλος του απλώθηκε από τη Γαλλία ώς τον Eιρηνικό κι από την παγωμένη Iσλανδία ώς την Aφρική.