Στο ανά χείρας πόνημα θα αναληφθεί το εγχείρημα να αναδειχθούν δύο προσεγγίσεις. Η πρώτη εγγράφεται στην συστηματική ανάλυση του νόθου πλατωνικού διαλόγου Περί δικαίου, ο οποίος όμως, κατά το μάλλον ή ήττον, αντιπροσωπεύει τους θεωρητικούς άξονες της Ακαδημίας στο πεδίο του Πρακτικού Λόγου. Πρόκειται για ένα ευσύνοπτο κείμενο το οποίο στοχεύει να προτάξει αιτιολογημένα την ακέραια αρεταϊκή θεμελίωση του δικαίου, και σε προσωπικό και σε συλλογικό επίπεδο. Η δεύτερη προσέγγιση προκύπτει κυρίως από το ένατο βιβλίο της Πολιτείας, όπου ο Πλάτων πραγματεύεται τα περί τού τυράννου και της τυραννίας, ως ημαρτημένων καταστάσεων κοινωνικής, πολιτικής και πολιτειακής συμπεριφοράς και ως ευρισκομένων σε πλήρη διαλεκτική αντίθεση με το δίκαιον. Εκτιμούμε ότι συνθέτοντας τις δύο αυτές προσεγγίσεις θα εισαχθούμε σε μία ατμόσφαιρα κορυφαίων θεμελιώσεων -με τα ηθικής τάξης αξιακά σχήματα να κυριαρχούν- της Πολιτικής Φιλοσοφίας. Βεβαίως, η κάθε μία διατηρεί τον ιδιόλεκτο βηματισμό της, αλλά και οι δύο από κοινοί" φέρουν στο προσκήνιο τους κανόνες τής πολιτικής δεοντολογίας, οι οποίοι έχουν έλθει εντόνως στο προσκήνιο των θεωρητικών διαβουλεύσεων κατά την σύγχρονη εποχή και έχουν συνδεθεί στενά με τις κανονιστικότητες εκείνες οι οποίες αναδεικνύουν το άτομο σε πρόσωπο-πολίτη και τον συλλογικό βίο σε αξιακό πολιτικό θεσμικό σύστημα, στην προοπτική μίας μη αυτοαναφορικής νεωτερικότητας η οποία θα οδηγεί στην ανθρωπολογική τελολογία.