Όλγα, σε ψάχνω σε θύελλες, τρικυμίες και βυθούς και στο ιερό ράσο ενός γάμου, ραμμένου στη σιωπή της αλήθειας.
Όλγα, δεν κουράστηκα να σε ψάχνω στο ιερό όρκο σου να μη χαριστείς σε κανέναν και στο βωμό μιας μνήμης, που θυσίασε το σπλάχνο της για να ξαγρυπνήσει πλάι του.
Ακόμα ψάχνω, Όλγα, μέσα στα τυφλά σου μάτια τους δρόμους του μέλλοντος και τις αγκαλιές όσων μίσησες για να θυμάσαι και όσων αγάπησες για να θυσιάσεις, για να βρω το δόλωμα.
Αλλά, Όλγα, κατάλαβα πως το δόλωμα το κατάπιε η θάλασσα μαζί με τη γοργόνα.
Και εσύ, Όλγα, έπαψες να ακούς, για να το μάθεις.