ΠΕΝΘΙΜΑ-ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΝΤΟ

Το κυρίαρχο θέμα σε αυτά τα ποιήματα είναι το πολιτικό, διότι ο ποιητής διαθέτει ακόμη ρεπουμπλικανική αυτοσυνειδησία και αυτοπεποίθηση, καθώς και ελεύθερο πνεύμα, ώστε να μη μπορεί εύκολα να συμβιβαστεί με την ιδέα πως κατάντησε άθυρμα και έρμαιο στα χέρια μιας απολυταρχικής προσωποπαγούς εξουσίας, ο φορέας της οποίας προβάλλει απαιτήσεις θεοποίησης. Η συνείδηση πως χρωστά την παράλογη ποινή του στην ίσως κατά τύχη και ακούσια, πλην όμως συντελεσμένη προσβολή του προσώπου του αυτοκράτορα, τον κεντρίζει να δημιουργήσει ένα εντελώς νέο είδος ελεγείας, την πολιτική ελεγεία, στην οποία εξωτερικεύεται η «διχασμένη συνείδηση» του εξόριστου μέσω του ιδιότυπου συγκερασμού πολιτικής ειρωνείας και πολιτικής θεολογίας. Υπό συνθήκες καταπίεσης ο πάλαι ποτέ ερωτικός ποιητής έχει τώρα εξελιχθεί σε πρωτοπόρο και διεισδυτικό παρατηρητή του ολοκληρωτικού φαινομένου, ο οποίος με στοχαστική υπαινικτικότητα και ειρωνική οξυδέρκεια αποδομεί τον απολυταρχισμό του αυγούστειου καθεστώτος. Απέναντι στα publica numina, τους πολιτικούς θεούς του κράτους, ο Οβίδιος αντιτάσσει τα publica carmina, τα πολιτικά ποιήματα. Πρόκειται για τα πρώτα «πολιτικά ποιήματα» κατά του ολοκληρωτισμού στην παγκόσμια λογοτεχνία.