Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΩΣ ΙΣΤΟΡΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΜΕΤΑΒΛΗΤΗ

Το Ιστορούμεν δι’ εμπιστοσύνης αποτελεί ένα φιλοσοφικό και ποιητικό δοκίμιο πάνω στις πλούσιες δυνατότητες αυτής της άκρως ευαίσθητης και αμφίσημης περιπέτειας που συγκροτεί την ιστοριογραφία. Εστιάζει πάνω στην έννοια και την πράξη της εμπιστοσύνης, η οποία, αν και είναι γνωστό ότι συνείχε ανέκαθεν κάθε ανθρώπινο εγχείρημα, σήμερα πλέον αγγίζει αλλά και μελετάται σε όλα τα πεδία της επιστημονικής έρευνας. Μέσα σε αυτό λοιπόν το πλαίσιο το βιβλίο επιχειρεί να καθιδρύσει την καθοριστική συμβολή της και σε κάθε ιστορική/ιστοριογραφική προσέγγιση.

Είναι αυτή η εμπιστοσύνη που επεξεργάζεται τις μαρτυρίες του παρελθόντος αλλά και τις αποτιμήσεις του παρόντος, όχι μέσω ενός αλγοριθμικού μηχανισμού, συχνά ανεπίγνωστα ιδεοληπτικού, αλλά κάτω από ένα βλέμμα κατ’ εξοχήν προσωποκεντρικό, αναδεικνύοντας ακριβώς τις εξαιρετικά ανθρώπινες γι’ αυτό και πάντοτε εκκρεμείς, αινιγματικές τους διαστάσεις. Η εμπιστοσύνη του ιστορικού στον εαυτό του, τις ιστορικές πηγές που ερευνά αλλά και την ίδια την ιστοριογραφική του σύνθεση, καθώς και η εμπιστοσύνη των αναγνωστών στον ιστορικό, συνιστούν τον τετράπτυχο άξονα, γύρω από τον οποίο προτείνεται να ιδωθεί η εκάστοτε ιστοριογραφική απόπειρα στοχασμού του χρόνου, του τόπου και των ανθρώπινων πράξεων.