Στο βιβλίο αυτό χρησιμοποιούνται οι θεωρίες και οι μέθοδοι της επικοινωνιολογίας για τη μελέτη της τηλεοπτικής πολιτικής διαφήμισης στην Ελλάδα. Η έρευνα έρχεται να καλύψει ένα κενό στην ελληνική βιβλιογραφία και φιλοδοξεί να λειτουργήσει ως πρότυπο για ποσοτικές αναλύσεις περιεχομένου στην πολιτική επικοινωνία.

Στο πρώτο μέρος γίνεται παρουσίαση του ευρύτερου πλαισίου μέσα στο οποίο ικανοποιούνται οι επικοινωνιακές ανάγκες της πολιτικής και διασαφηνίζεται η σχέση της πολιτικής διαφήμισης με την εμπορευματικοποίηση του ραδιοτηλεοπτικού συστήματος, τη λογική του μέσου και το πολιτικό μάρκετινγκ. Στη συνέχεια παρέχεται ένα συγκροτημένο θεωρητικό πλαίσιο για τις επιδράσεις της πολιτικής διαφήμισης στο ακροατήριο, τα ερμηνευτικά πλαίσια που διέπουν το περιεχόμενό της και τις δομικές επιπτώσεις που έχει στο κομματικό σύστημα.

Στο τρίτο κεφάλαιο παρουσιάζεται η ποσοτική ανάλυση των χαρακτηριστικών των ελληνικών πολιτικών διαφημιστικών της περιόδου 1993-2007. Συγκεκριμένα, εξετάζονται η βασική μορφή, το ρητορικό στυλ, η χρήση των μηχανισμών πειθούς, καθώς και το στοιχείο της εικόνας σε συνδυασμό με τις θεματικές αναφορές. Επίσης, διερευνώνται οι εκφάνσεις του αρνητισμού στην πολιτική διαφήμιση και η στρατηγική κινητοποίηση του παρελθόντος και του μέλλοντος μέσω της πολιτικής διαφήμισης.