ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΩΡΑΙΟΥ ΣΤΗΝ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΓΟΥΣΤΟΥ

Tι είναι το ωραίο; Μία ιδιότητα των αντικειμένων ή μια υποκειμενική εντύπωση; Πηγάζει από μια αξιολόγηση του λογικού ή από ένα αίσθημα, άμεσο και αναγκαίο, όπως το οπτικό ή το αίσθημα της γεύσης;

Με άξονα αυτές τις εκ διαμέτρου αντίθετες προσεγγίσεις διαγράφεται η εξέλιξη του αισθητικού προβληματισμού από τις νεοκλασικιστικές θεωρίες της λογοτεχνίας και των εικαστικών τεχνών του 17ου αιώνα, που καθιερώνουν τον αντικειμενικό και έλλογο χαρακτήρα του ωραίου, στις βρετανικές θεωρίες του γούστου του πρώτου μισού του 18ου αιώνα, που το καθιστούν υποκειμενική εμπειρία αναγόμενη στο ατομικό αίσθημα. Αναζητούνται τα βήματα της σταδιακής απομάκρυνσης από το νεοκλασικιστικό δόγμα στο 17ο αιώνα, με κατακλείδα τις απόψεις των φιλοσόφων. Μέσα από τη διερεύνηση του προβλήματος της ευχαρίστησης του ωραίου και της εξήγησης της μεταβλητότητας του γούστου, θεμελιώνεται η θέση ότι, παρά τον υποκειμενιστικό προσανατολισμό τους, οι θεωρητικοί του γούστου ενδιαφέρονται να αποτρέψουν την απειλή του υποκειμενισμού και αναζητούν, όπως οι προκάτοχοί τους κλασικιστές, αντικειμενικά θεμέλια για τη συγκρότηση μιας επιστήμης του ωραίου.

Το βιβλίο ρίχνει φως στον αγνοημένο προκαντιανό αισθητικό προβληματισμό, αποκαλύπτοντας όλο τον πλούτο των αμφιταλαντεύσεων και αντινομιών του κατά τη μεταβατική περίοδο πριν από τη διαμόρφωσή του σε αυτόνομο στοχασμό. Απευθύνεται σε φιλοσόφους, αισθητικούς, ιστορικούς της τέχνης και μη ειδικούς αναγνώστες με ενδιαφέρον για την τέχνη και τη φιλοσοφία της.