Αν και η εθνική ασφάλεια αποτελεί προϋπόθεση για την ανάπτυξη κάθε κράτους και την ευημερία των πολιτών του, εν τούτοις διακατέχεται από μία πληθώρα προκαταλήψεων οι οποίες την έχουν συσχετίσει σχεδόν αποκλειστικά με τον περιορισμό των δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών του ανθρώπου, προσδίδοντάς της αρνητικό περιεχόμενο. Καθοριστικό δε ρόλο όσον αφορά την προάσπιση της εθνικής ασφάλειας ενός κράτους διαδραματίζουν οι Ένοπλες Δυνάμεις, οι οποίες συνήθως χρησιμοποιούνται -λόγω των δυσμενών συνεπειών της χρήσης ένοπλης βίας- από την πολιτική ηγεσία μόνο όταν απειλούνται τα ζωτικά εθνικά συμφέροντα ενός κράτους.

Η χρήση ωστόσο ένοπλης βίας σχετίζεται με μία πληθώρα παραμέτρων, οι οποίες επιτρέπουν την εξέτασή της από ποικίλες οπτικές γωνίες, σύμφωνα με το θεωρητικό υπόβαθρο διαφορετικών επιστημονικών πεδίων. Σκοπός του βιβλίου είναι η διεπιστημονική μελέτη της χρήσης και απειλής χρήσης ένοπλης βίας υπό το πρίσμα των Διεθνών Σχέσεων, της Στρατηγικής, της Στρατιωτικής Επιστήμης, του Διεθνούς Δικαίου και της Εθνικής Ασφάλειας. Μέσω της προσέγγισης αυτής, επιχειρείται η αποσαφήνιση της σχέσης μεταξύ εθνικής ασφάλειας και ενόπλων συγκρούσεων, οι οποίες μέχρι και σήμερα αποτελούν έναν (μη επιθυμητό αλλά υπαρκτό) τρόπο επίλυσης των διαφορών μεταξύ κρατικών και μη δρώντων, επιβεβαιώνοντας την άποψη του Winston Churchill ότι:

«Η ιστορία της ανθρώπινης φυλής είναι ο πόλεμος»

Με τον τρόπο αυτό εμπλουτίζεται η υπάρχουσα βιβλιογραφία που σχετίζεται με τις ένοπλες συγκρούσεις –καθώς στο παρόν βιβλίο παρουσιάζονται οι αρχές, οι κατηγορίες, οι δρώντες, τα μέσα, οι μέθοδοι και οι τακτικές που συναντώνται στις σύγχρονες ένοπλες συγκρούσεις– και πραγματοποιείται μία στρατηγική ανάλυση των γεγονότων που έλαβαν χώρα στο Αφγανιστάν, την Ουκρανία, το Ναγκόρνο-Καραμπάχ (Αρτσάχ), τη Λωρίδα της Γάζας και την ευρύτερη περιοχή της Ερυθράς Θάλασσας. Συνάμα καλύπτεται ένα σημαντικό κενό στην ελληνική βιβλιογραφία όσον αφορά τις Σπουδές Ασφάλειας, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα τη διαχρονική σημασία της ασφάλειας για την οποία ο Thomas Hobbes είχε τονίσει ήδη από τις αρχές του 17ου αιώνα ότι:

«... χωρίς ασφάλεια δεν υπάρχει χώρος για τη βιομηχανία ... δεν υπάρχουν τέχνες, δεν υπάρχουν γράμματα, δεν υπάρχει κοινωνία και το χειρότερο απ’ όλα, υπάρχει συνεχής φόβος και ο κίνδυνος βίαιου θανάτου, η ζωή του ανθρώπου είναι μοναχική, φτωχή, άσχημη, κτηνώδης και σύντομη».