Ο Τζακ Ρίτσερ δουλεύει πάντα μόνος. Γυρίζει από τόπο σε τόπο, χωρίς οικογένεια, χωρίς υπάρχοντα, χωρίς δεσμεύσεις. Χωρίς φόβο. Και χωρίς έλεος...

Ποτέ μη συγχωρείς, ποτέ μην ξεχνάς. Αυτό είναι το πιστεύω του. Και ταιριάζει τέλεια στην περίπτωση του Ξαβιέ Κουίν, του χειρότερου ανθρώπου που συνάντησε στη ζωή του. Ο Κουίν έκανε κάτι ασυγχώρητο. Και ο Τζακ χαίρεται στη σκέψη πως εδώ και δέκα χρόνια είναι νεκρός στον πάτο της θάλασσας. Ώσπου τον βλέπει να περνάει ολοζώντανος από μπροστά του, σε μια λιμουζίνα, έξω από τη Συμφωνική της Βοστόνης.

Πριν καλά καλά χωνέψει αυτό που είδε, χτυπά την πόρτα του η ευκαιρία να κλείσει μια για πάντα ετούτη την παλιά ιστορία. Είναι μια συμμαχία με το διάβολο, που όμως μπορεί να τον οδηγήσει στον Κουίν. Και ο Τζακ δεν λέει όχι. Δεν θα άφηνε ποτέ μια δουλειά στη μέση. Ειδικά αυτή τη δουλειά. Κάποιοι θα το έλεγαν εκδίκηση. Κάποιοι λύτρωση. Ο Τζακ το λέει απλά δικαιοσύνη...