ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Πόσο εύκολο είναι να εξετάσει κανείς τα θεμέλια του Παρθενώνα ή τα νεολιθικά στρώματα κατοίκησης κάτω από την κεντρική αυλή του ανακτόρου της Κνωσού; Η αρχαιολογική έρευνα συχνά και αναπόφευκτα βασίζεται σε απεικονίσεις των μνημείων, όπως οι φωτογραφίες, τα αρχιτεκτονικά σχέδια και πλέον οι ψηφιακές εικόνες και αναπαραστάσεις.

Το παρόν βιβλίο αναδεικνύει τις εικόνες ως μεθοδολογικά σύνθετα ερευνητικά εργαλεία μελέτης της προϊστορικής αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα. Εξετάζονται 200 και πλέον τελικές δημοσιεύσεις ανασκαφών προϊστορικών αρχαιολογικών θέσεων από την πρώτη ανασκαφή του Heinrich Schliemann στις Μυκήνες το 1876 μέχρι σήμερα.

Καταγράφονται οι τύποι και τα χαρακτηριστικά των αρχιτεκτονικών σχεδίων και των ψηφιακών εικόνων και η συμμετοχή αρχιτεκτόνων, τοπογράφων, σχεδιαστών, γραφιστών κ.ά., στην εικονογράφηση και μελέτη της προϊστορικής αρχιτεκτονικής.

Διαπιστώνεται ότι οι επιλογές στην εκπόνηση και χρήση των εικόνων σχετίζονται όχι μόνο με τις ιδιαιτερότητες των ίδιων των αρχιτεκτονικών καταλοίπων ή τα εκάστοτε διαθέσιμα τεχνικά, αλλά -και κυρίως- με τα ερωτήματα και τις προτεραιότητες της έρευνας. Αυτή η σύνθετη σχέση μνημείων, εικόνων και ερευνητών χαρτογραφείται εδώ για πρώτη φορά με τρόπο άμεσο και λεπτομερή, στοχεύοντας στη διάκριση βέλτιστων εναλλακτικών ερευνητικών πρακτικών, κυρίως όμως στην ανάδειξη των εικόνων ως οχημάτων επιστημονικού λόγου της αρχαιολογίας.