Το βιβλίο αυτό ασχολείται με το ζήτημα του ρατσισμού στη φιλοσοφία. Αναφέρεται στον ρατσισμό που συχνά συναντάμε στα γραπτά ορισμένων από τις πιο επιφανείς φυσιογνωμίες της ιστορίας της δυτικής φιλοσοφίας, και συγκεκριμένα του Λοκ, του Καντ και του Χέγκελ. Οι τελευταίοι φαίνονται να διατυπώνουν ρατσιστικές απόψεις που στα δικά μας μάτια, αλλά προφανώς όχι στα δικά τους, μοιάζουν να αντιβαίνουν στις ίδιες τις ηθικές αρχές που διακηρύσσουν. Το βιβλίο ωστόσο δεν εστιάζει τόσο στον ρατσισμό τους, αλλά στους τρόπους με τους οποίους τον αντιμετωπίζουμε ή, συχνότερα, αποφεύγουμε να τον αντιμετωπίσουμε εμείς.

Μήπως στη σύγχρονη φιλοσοφία υφίσταται ένας έμφυτος θεσμικός ρατσισμός, ο οποίος αναδύεται στη δική μας τάση να αγνοούμε ή να υποβαθμίζουμε τον δικό τους ρατσισμό, την ίδια ώρα που αποθεώνουμε τις αρχές τους;