Ο πανέμορφος Χρύσιππος, λοιπόν, είναι ο πραγματικός δράστης, το κινούν κίνητρο, εφόσον χωρίς αυτόν δεν θα μπορούσε να προκύψει καμία κατάσταση πάθους, έλξης, πόθου, με ό,τι συνεπάγονται όλες αυτές οι βίαιες και πανίσχυρες ζωικές και ζωτικές δυνάμεις. Στην πλευρά τού Χρύσιππου θα πρέπει ν’ αναζητήσουμε την προέλευση της ανάφλεξης, εμπρόθετης ή όχι.
Η επισήμανση αυτή θέτει ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, το οποίο μπορεί να τεθεί περίπου ως εξής: αλλιώς θα πρέπει ν’ αξιολογούνται και να βιώνονται πλέον οι ανθρώπινες συμπεριφορές, και ο βαθμός της πρόσληψης και της κατανόησής τους επείγει να επανεξεταστεί, προκειμένου ν' αποδίδεται δικαιότερα δικαιοσύνη. Χρειάζεται λεπτότητα μινιατουρίστα η οποία πρέπει πάραυτα ν’ αντικαταστήσει την χονδροειδή και βάναυση μεταχείριση τόσο λεπτεπίλεπτων κινήσεων τού ανθρώπινου ψυχισμού.
