Χνάρια αΧάραγα

Σαν η μοναξιά να βρίσκει παρέα...
Σαν ο πόνος να ανοίγει δρόμους και το τραύμα
να γεννάει τον αυτοσεβασμό!
Αλήθεια πόση παρηγοριά δεν κρύβεται στο
πληγωμένο «εγώ»;
Λουλούδια ολάνθιστα οι λέξεις σε διαλέγουν
πριν το υποψιαστείς.
Αναδύεται πρώτα στα μάτια σου, το
απύθμενο βάθος, διψασμένο για τη λάβα
της αγάπης που δεν γνώρισες.
Το κενό σού μιλάει ζωγραφίζοντας νοήματα
μοναδικά.
Τα άχρωμα ακούσματα γίνονται ύμνοι που
τραγουδούν τον ερχομό: η ΑΓΑΠΗ είναι εδώ!
Παρούσα!