Μεσημέρι Χριστουγέννων στο κέντρο της πόλης και ο άντρας με τα σκούρα γυαλιά βγαίνει από τη Μερτσέντες, βοηθά το παιδί να σταθεί στα πόδια του, το χτυπά στην πλάτη και του λέει: «Ίσα το κορμί σου, ρε μάγκα, τι σόι άντρας είσαι;»
Βράδυ στην κάμαρή του, ο ποιητής του βουνού και της στάνης Κώστας Κρυστάλλης, καθώς γράφει σκυμμένος επάνω από το φτηνό χαρτί του τυπογραφείου, έχει την πρώτη του άγρια αιμόπτυση.
Προς το τέλος του δείπνου στην Εκάλη, η Σοφία ρωτάει τον Τάσο με παράπονο: «Μήπως μου χρωστάς κάτι από τότε;»
Μετά το μεθύσι στην ταβέρνα, ο Γιώργος ο τρελός γίνεται ταύρος ασυγκράτητος και ορμά στους βασανιστές του σαν αστροπελέκι.
Σ’ ένα μικρό ψαροχώρι, ένα παιδί μπαίνει στη θάλασσα ως το γόνατο. Βελόνες το τρυπούν, το κρύο νερό το τσιμπάει. Ένα δελφίνι βουτάει, χάνεται για λίγο και ανεβαίνει από την υγρή φάτνη της θάλασσας κουβαλώντας το μικρό του.
Χριστουγεννιάτικες ιστορίες για τις εποχές που φεύγουν απαράλλαχτα κάθε φορά, μαζί με τα ανείπωτα, τα αναπάντεχα και τα θαυμαστά του κόσμου τούτου, που όλα φωλιάζουν σε αυτές τις μοναδικές και ανυπόκριτες γιορτινές ημέρες.
