Τουλάχιστον από τον θάνατο του Ανδρέα Γ. Παπανδρέου το 1996 και μετά, όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις ηγούνται μιας δραματικής ιστορικής κίνησης παρακμής και καταποντισμού της κοινωνίας και της εθνικής οικονομίας της χώρας: εικονική οικονομική ανάπτυξη βασισμένη σε παθογενή χρηματιστηριακά και καταναλωτικά πρότυπα και υπηρεσίες, κακοδιαχείρηση και τεράστιο δημόσιο και ιδιωτικό χρέος, μνημόνια υποταγής και δουλοπρέπειας, τεράστια δημογραφική κρίση και μεταναστευτικές εκροές τουλάχιστον 500.000 νέων ανθρώπων.

Ταυτόχρονα, παρατηρείται μια συνεχή και δομημένη ενδοτικότητα των πολιτικών ελίτ της χώρας απέναντι σε όλα τα ιστορικά-στρατηγικά αιτήματα της Τουρκίας αναφορικά με την Κυπριακή Δημοκρατία, το Αιγαίο και τη Θράκη.

Η μελέτη αυτή εξηγεί ιστορικά γιατί συμβαίνει αυτό, καταδείχνει με στοιχεία τη θεαματική άνοδο της τουρκικής οικονομίας σε σχέση μ αυτήν της Ελλάδας και ορίζει την Τουρκία ως μια περιφερειακή ιμπεριαλιστική δύναμη (sub-imperialism), εφόσον εξάγει τόσο μεγάλο κεφάλαιο όσο και ισχύ.

Ταυτόχρονα, μέσω ενός "φαντασιακού" διαλόγου που αναπτύσσει μεταξύ του Αχμέτ Νταβούτογλου και του Παναγιώτη Κονδύλη, απαντάει στα καίρια ερωτήματα για το τι πρέπει να κάνει η Ελλάδα προκειμένου να δρομολογήσει ένα άλλο αναπτυξιακό κοινωνικο-οικονομικό πρότυπο, καθώς και μια αξιόπιστη αποτροπή ενάντια στην Τουρκική επιθετικότητα σε Αιγαίο, Θράκη και Κύπρο.