Οι φωτογράφοι του φετινού περιπάτου περιπλανήθηκαν στα σωθικά της Τούμπας επιχειρώντας με το βλέμμα να διαπεράσουν τη, φαινομενική συχνά μόνο, οικειότητα. Η αναζήτηση μια αθέατης Τούμπας συνιστά κοινό ζητούμενο, τα ερωτήματα όμως που εγείρουν τα έργα εκτείνονται στην ευρύτερη εγχώρια αστική επικράτεια, στην ίδια τη φύση της φωτογραφίας. Μέσα από τα ασπρόμαυρα δίπτυχα του Απόστολου Μαϊκίδη η περιοχή προβάλλει συχνά ως φρούριο μπετόν που καταδεικνύεται με την απουσία των ανθρώπων στις φωτογραφίες.

Οι έγχρωμες φωτογραφίες του Γρηγόρη Δίγκα σηματοδοτούν την άνιση, αθόρυβη μάχη του φυσικού περιβάλλοντος με το πολιτισμικό στα όρια του πολεοδομικού διαμερίσματος. Ο Αντώνης Θεοδωρίδης στρέφει την προσοχή του στον αρχαιολογικό λοφίσκο της Τούμπας και εντοπίζει τη θέα της πόλης ως ένα πανοραμικό σκηνικό, ενώ η Δανάη Τεζαψίδου συνθέτει πολύπτυχα φωτογραφιών και η προοπτική ασυνέχειά τους εναλλάσσει επιδέξια το εσωτερικό με το εξωτερικό.