Ο Ντοστογέφσκι γράφει τις Το Υπόγειο τον χειμώνα του 1863-64, σε μια εποχή κατά την οποία ταλαιπωρείται από κρίσεις επιληψίας και χρέη που οφείλονται στα τυχερά παιχνίδια.

Το μυθιστόρημα χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο πρώτο εκτίθενται οι σκέψεις του ήρωα, ενός πρώην δημοσίου υπαλλήλου που ζει απομονωμένος στην Πετρούπολη, σε ένα δωμάτιο θλιβερό και τρισάθλιο. Συνεχώς κατακρίνει τους σύγχρονούς του και την κοινωνία της εποχής του, ενώ παρουσιάζεται ως κακός, αλλά ταυτόχρονα ομολογεί ότι αυτό το κάνει για να καυχηθεί και μόνο.
Στο δεύτερο μέρος ο ήρωας εξιστορεί κάποια συμβάντα από τη ζωή του, όπου είναι εμφανής η αποτυχία σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο. Το αποκορύφωμα των αφηγήσεων έρχεται με τη συνάντησή του με την εικοσάχρονη πόρνη Λίζα, την οποία συντρίβει ψυχολογικά, ενώ εκείνη βασίζεται σ’ αυτόν για τη σωτηρία της.

Το υπόγειο ήταν το πρώτο έργο του Ντοστογέφσκι που διάβασε ο Φρίντριχ Νίτσε, ο οποίος, καταγοητευμένος, σημείωσε: «Ο Ντοστογέφσκι είναι ο μόνος ψυχολόγος από τον οποίο έχω κάτι να μάθω...».

Ένα βαθύ και ανατρεπτικό ψυχολογικό δράμα, γεμάτο φιλοσοφικές ανησυχίες και υπαρξιακά ερωτήματα, που διερευνά τις σκοτεινές πτυχές της ανθρώπινης φύσης και τη σύγκρουση του ατόμου με την κοινωνία.