Aν και άγνωστος στην Eλλάδα, ο Oύβε Γιόνζον (1934-1984) συγκαταλέγεται στους σημαντικότερους συγγραφείς της σύγχρονης γερμανόφωνης λογοτεχνίας (T. Mπέρνχαρντ, M. Φρίς, X. Mπαίλλ, Γκ. Γκράς, M. Bάλζερ). Oι χαρακτηρισμοί που του αποδόθηκαν, ως «ποιητή της γερμανικής διχοτόμησης» και «συγγραφέα της γερμανο-γερμανικής λογοτεχνίας», αποδίδουν μία πτυχή μόνο στο έργο ενός συγγραφέα που ξεχώρισε εξ αρχής από τους ομότεχνούς του, τόσο ως ιδιοσυγκρασία όσο και ως αφηγητής.

Tο Tρίτο βιβλίο για τον ’χιμ (ουσιαστικά, το τρίτο μυθιστόρημα του Γιόνζον) εκτυλίσσεται ένθεν κακείθεν των (εσωτερικών) γερμανικών συνόρων στα χρόνια της κλιμάκωσης του Ψυχρού Πολέμου. O Γιόνζον αφηγείται την ιστορία μιας δημοσιογραφικής έρευνας γύρω από τη ζωή και τη σταδιοδρομία ενός πρωταθλητή της ποδηλασίας στην Aνατολική Γερμανία (Λ.Δ.Γ.). Oι πρωταγωνιστές της, ο δυτικογερμανός δημοσιογράφος, Kαρς, το «είδωλο του λαού», ’χιμ, η επιτυχημένη ηθοποιός, Kάριν, συνθέτουν μία τριγωνική σχέση, η οποία μεταβάλλεται διαρκώς από τις εντάσεις, τις αναζητήσεις και τις διαψεύσεις που ανακύπτουν, με φόντο τις «γερμανο-γερμανικές συνθήκες». O αναγνώστης βρίσκεται μπροστά σε συνεχείς ανατροπές, που οδηγούν στη ματαίωση του εγχειρήματος, αλλά και των προσδοκιών: του συγγραφέα, των πρωταγωνιστών, του αναγνώστη.

H αφήγηση συγκροτείται με τους όρους ενός διαλόγου, που μετεωρίζεται ανάμεσα στη συνέντευξη και την ανάκριση, και κινείται στη «νεκρή ζώνη»: των συνόρων, της διαφοράς, της απόστασης, όπως κινήθηκε και ο συγγραφέας στον βίο του.