Η αγάπη για μια μητέρα - πατρίδα που βρίσκεται μακριά. Ο φόβος της δίωξης, της σφαγής και της γενοκτονίας. Η περιπλάνηση σε εδάφη και χώρες ξένες, από τα εγκαταλελειμμένα κάστρα των παρυφών του Καυκάσου ως τις βόρειες όχθες της Μαύρης Θάλασσας, σε αναζήτηση ασφάλειας. Τα λοιμοκαθαρτήρια της Μακρονήσου. Η βουή του προσφυγικού Πειραιά. Τα χρώματα της Κωνσταντινούπολης. Τα αγαπημένα χώματα του Πόντου.

Όλες αυτές οι αναμνήσεις ξυπνούν ολοζώντανες στη θύμηση του Νικόλα Γιαννουλίδη, γεννημένου στο Χάσκιοϊ της Αργυρούπολης και εγκατεστημένου, εδώ και δεκαετίες πια, στη Μακεδονία, όταν λαμβάνει ένα γράμμα από τα χώματα που άφησε πίσω του από το χέρι του γερο - Οσμάν, πρόσφυγα και εκείνου του ‘22, αλλά που διένυσε την αντίθετη διαδρομή.

Και τότε, μεταξύ των δυο γερόντων που μοιράζονται τον πόνο του αποχωρισμού από τα χώματα που τους γέννησαν, τους ανέθρεψαν και που τους σημάδεψαν για όλη τους τη ζωή, ξετυλίγεται μια ιστορία άπλετου πόνου, νοσταλγίας και δύναμης. Κι ενώ η αφήγηση του γέροντα πια Νικόλα οδηγείται στο τέλος της, κάτω από το λυτρωτικό φως που τούτο το «Γράμμα απ΄τον Πόντο» εκπέμπει, σκληροί αγώνες αναβιώνουν, ανομολόγητα μυστικά ξεγυμνώνονται και άγνωστες ψηφίδες μιας πολυτάραχης ζωής παίρνουν τη θέση τους στο ψηφιδωτό της ζωής του Πόντιου γέροντα.