«Για να εξετάσουμε την ιστορία του τάνγκο, θα αρχίσουμε από το σκηνικό, από την ατμόσφαιρα, ύστερα θα περάσουμε στα πρόσωπα του τάνγκο, κατόπιν στην εξέλιξή του, που μετράει πλέον πολύ περισσότερο από μισό αιώνα, κι ύστερα ίσως να διακινδυνεύσω και κάποια δειλή παρατήρηση για το παρόν και το μέλλον του τάνγκο. Και ενδεχομένως να μπορούσαμε να θυμηθούμε και την ανάλογη εξέλιξη της τζαζ, της hot jazz, των ποταμόπλοιων του Μισσισσιππή, ακόμα και την cool jazz κάποιων διανοούμενων μουσικών του Σικάγο και της Καλιφόρνια, μακριά από τον τόπο και το περιβάλλον της προέλευσής της».

Χάρη στα τρεις χιλιάδες πέσος, που συνοδεύουν το Δεύτερο Βραβείο Λογοτεχνίας του δήμου του Μπουένος Αιρες, ο Μπόρχες αφοσιώνεται ολόκληρο το έτος 1929 σε μια έρευνα για τον ποιητή Εβαρίστο Καρριέγο, έρευνα που μετατρέπεται σε μια βαθιά και αποκαλυπτική μελέτη για τον κόσμο του τάνγκο. Πάνω από τριάντα χρόνια μετά, αυτός ο κόσμος, μέσα από τον οποίο είχε γνωρίσει τον υπόκοσμο της πόλης του Μπουένος Αιρες, αναβιώνει σε τέσσερις διαλέξεις που δίνει τις Δευτέρες του Οκτωβρίου του 1965, στις επτά το απόγευμα, σε ένα διαμέρισμα της συνοικίας Κονστιτουσιόν. Διαυγής και πνευματώδης, ο Μπόρχες «συνομιλεί» με τους κομπαδρίτο, τους μάγκες, τους ευκατάστατους μόρτηδες και «επισκέπτεται» τα κακόφημα σπίτια και τις μιλόνγκες, αναζητώντας την προέλευση, τα σύμβολα, τους μύθους και τη στιχουργική της εμβληματικής μουσικής του Ρίο ντε λα Πλάτα.