Το πρόβλημα του κακού πάντοτε απασχολούσε τη θρησκευτική και φιλοσοφική σκέψη του ανθρώπου. Όμως μετά το Β παγκόσμιο πόλεμο, και κυρίως με αφορμή την ανείπωτη φρίκη του ολοκαυτώματος, επανήλθε στο προσκήνιο τραγικά και εμφατικά.

Αν και η νεωτερική θεώρηση του κακού γίνεται σχεδόν αποκλειστικά σε φιλοσοφική και ηθική βάση, αυτό που απασχολεί τους πιστούς και έχει τεράστια σημασία γι αυτούς είναι τι διδάσκει σχετικά η Αγία Γραφή. Και, επειδή οι απαρχές του ζητήματος βρίσκονται στην Παλαιά Διαθήκη, είναι καλό η θεολογική έρευνα για το κακό να ξεκινήσει από εκεί. Το ίδιο πρόβλημα βρίσκεται ακόμη και στο χώρο της ιουδαϊκής αποκαλυπτικής γραμματείας. Τα κείμενά της αποτελούν τη συνέχεια της Παλαιάς Διαθήκης, αλλά και τον συνδετικό της κρίκο με την Καινή Διαθήκη.

Στο βιβλίο αυτό δεν επιχειρείται η φιλοσοφική ανάλυση του ζητήματος, αλλά καταβάλλεται προσπάθεια, ώστε, με βάση τα κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης και της ιουδαϊκής αποκαλυπτικής γραμματείας, να δοθεί μια ολοκληρωμένη εικόνα της εξέλιξης της θρησκευτικής σκέψης του Ισραήλ πάνω στο πρόβλημα του κακού.