Όταν ένας μύθος από το βάθος του χρόνου φτάνει ως τις μέρες μας, τότε αυτός μεταλλάσσετε σε ιστορία. Αντίθετα όταν μια ιστορία χάνετε στο βάθος του χρόνου, τότε αυτή γίνετε μύθος.

Ο μύθος τον τελευταίων ανθρώπων που μιλούσαν με τα άγρια και τα ήμερα των βουνών και των κάμπων, ακολούθησε μια ομάδα ξεριζωμένων από τη χαμένη τους πατρίδα. Έφτασε μαζί τους το είκοσι δυο στη γη της Μακεδονίας, και ρίζωσε μαζί τους στη νέα τους πατρίδα.

Δίπλα στο δάσος με τις χιλιόχρονες βελανιδιές οι ξεριζωμένοι θεμελιώσανε το χωριό τους και το ονόμασαν Πράσινο Χωριό, για να τιμήσουν το δάσος και τα άγρια που τους φιλοξένησαν. Σε τούτο το χωριό μοιραστήκαν την ιστορία της νέας τους πατρίδας και έζησε ο καθένας τους το κομμάτι που του αναλογούσε.

Ένα μικρό κορίτσι, η Μαρία, γεννιέται το εξήντα στο Πράσινο Χωριό. Έχει δυο σπάνια χαρίσματα. Το ένα το πήρε από τη γιαγιά της μαζί με το όνομα. Μπορούσε να επικοινωνεί με τα ζωντανά του τόπου, ήμερα και άγρια. Το άλλο χάρισμα της το έδωσε η φύση.

Έβλεπε τα χρώματα γύρω της, σαν να είχε τα μάτια μέλισσας. Η Μαρία θα μεγαλώσει ανάμεσα σε δυο ξεχωριστές οικογένειες. Τους φυσικούς της γονείς, που εκτός από την αγάπη τους δεν είχαν τίποτα άλλο να της προσφέρουν και τους πάμπλουτους γονείς του γιατρού άντρα της αδερφής της, που της προσέφεραν τα πάντα. Η Μαρία αντιγράφει μοναδικά τα χρώματα της φύσης και λατρεύει τα ταξίδια. Πριν φύγει για το τελευταίο της ταξίδι που θα κρατήσει για πάντα, θα στείλει στους ανθρώπους που αγαπά το δικό της κομμάτι ιστορίας. Η ιστορία της Μαρίας έχει αρχή τις μέρες του εξήντα και τελειώνει τη δέκατη Πέμπτη μέρα του μήνα Νοέμβρη, του χιλιοστού εννιακοσιοστού εβδομηκοστού τρίτου χρόνου.

Ήταν βράδυ Πέμπτης όταν στάθηκαν απέναντι οι ήρωες και οι προδότες για να γράψουν μια ακόμα σελίδα ιστορίας.