Το παρόν έργο επιδιώκει να δώσει απαντήσεις στο διαχρονικό ερώτημα, αν θα πρέπει ο δικαστής να είναι πεπεισμένος για την αλήθεια ή για έναν βαθμό πιθανότητας, ζήτημα το οποίο έχει απασχολήσει ιδιαίτερα όλες τις έννομες τάξεις. Το ζήτημα του μέτρου απόδειξης επικεντρώνεται στο αν καθίσταται αναγκαία η πεποίθηση με την έννοια μιας υποκειμενικής βεβαιότητας για την αλήθεια ή αν αρκεί ότι ο δικαστής έχει πεισθεί ότι επιτεύχθηκε ο αναγκαίος βαθμός πιθανότητας βάσει αντικειμενικών κριτηρίων. Περαιτέρω, ανακύπτει το ζήτημα ποιος βαθμός πιθανότητας (ήτοι υπερτερούσα, επαρκής, υψηλή ή πολύ υψηλή) είναι αναγκαίος για την απόδειξη. Αρκεί η πεποίθηση ότι υφίσταται υπερτερούσα πιθανότητα ή μήπως απαιτείται ένας υψηλότερος βαθμός πιθανότητας;

Ειδικότερα, το έργο περιέχει μια σύντομη και αναγκαία δικαιοϊστορική και δικαιοσυγκριτική παρουσίαση του θεσμού του μέτρου απόδειξης εν γένει (υπό § 1) που καταλήγει σε μια πρόταση ενιαίας θεώρησής του ως απόπειρα σύγκλισης μεταξύ του ηπειρωτικού και αγγλοσαξωνικού συστήματος δικαίου (υπό § 2). Στη συνέχεια ακολουθεί μια εννοιολογική οριοθέτηση του μέτρου απόδειξης, τόσο στην πλήρη απόδειξη όσο και στην πιθανολόγηση, υπό την σκέπη των ως άνω τριών βασικών θεωριών για το μέτρο απόδειξης (υπό § 3).

Ακολουθεί η αποτίμηση της θέσης του μέτρου απόδειξης μεταξύ ουσιαστικού και δικονομικού δικαίου (υπό § 4), όπου εξετάζονται οι «δικονομικές συνιστώσες» που αλληλεπιδρούν με το μέτρο απόδειξης καθώς και οι ουσιαστικού δικαίου εκτιμήσεις που είναι ικανές να μεταβάλλουν το κατά κανόνα σύνηθες μέτρο απόδειξης. Έπειτα, αποπειράται να καθοριστεί το δογματικό υπόβαθρο του μέτρου απόδειξης στην πιθανολόγηση υπό δικαιοσυγκριτική θεώρηση, καταλήγοντας σε μια κριτική αποτίμηση των θέσεων αυτών και σε τοποθέτηση επί αυτών (υπό § 5). Στη συνέχεια, η μελέτη επικεντρώνεται στη σχέση μεταξύ πιθανολόγησης και στάθμισης συμφερόντων στην προσωρινή δικαστική προστασία, κατόπιν συστηματικής ερμηνείας των διατάξεων πρωτογενούς και δευτερογενούς προσωρινής δικαστικής προστασίας του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, με αναφορά και στις σχετικές διατάξεις του γειτονικού Διοικητικού Δικονομικού Δικαίου (υπό § 6). Η μελέτη ολοκληρώνεται με τη διερεύνηση της προβληματικής για ένα διαφοροποιημένο μέτρο απόδειξης στην πιθανολόγηση όσον αφορά την προσωρινή δικαστική προστασία σε σχέση με τις λοιπές νομοθετικά προβλεπόμενες περιπτώσεις πιθανολόγησης (υπό § 7).