Το κοινωνικό κράτος συνιστά τον φορέα άσκησης μιας σημαντικής δέσμης δημόσιων πολιτικών, των κοινωνικών πολιτικών. Ο καθοριστικός ρόλος του στη διαμόρφωση συνθηκών κοινωνικής συνοχής και ευημερίας φαίνεται αδιαμφισβήτητος σε κάθε σύγχρονη δημοκρατική κοινωνία, παρά τις αναπροσαρμογές και τις διαφορές στο εύρος και στον τρόπο άσκησης των κοινωνικών πολιτικών.

Ο παρών τόμος αναλύει κριτικά κάποιους σημαντικούς επιλεγμένους τομείς άσκησης κοινωνικής πολιτικής (απασχόληση, υγεία, κοινωνική ασφάλιση, εκπαίδευση) στην Ελλάδα και τους θέτει υπό συγκριτικό πρίσμα σε Νότια Ευρώπη και Ευρωζώνη, κατά τη διάρκεια των αλλεπάλληλων και συνεχών κρίσεων των τελευταίων ετών, που διαμορφώνουν μια κατάσταση μόνιμης κρίσης (permacrisis). Η ανάλυση των αναπροσαρμογών και των πολυδιάστατων δεδομένων του υφιστάμενου συγκειμένου άσκησης κοινωνικής πολιτικής στην Ελλάδα και τη Νότια Ευρώπη –αρχής γενομένης από την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση και, εν συνεχεία, μελετώντας την πορεία και τις επιπτώσεις της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη, των περιοριστικών μέτρων και των αλλαγών στην κοινωνική πολιτική στην Ελλάδα λόγω των προγραμμάτων δημοσιονομικής προσαρμογής, της πανδημίας και των νέων προκλήσεων (τεχνολογικές αναπροσαρμογές, ενεργειακή κρίση)– αποσκοπεί στο να συμβάλει στην κατανόηση των μετασχηματισμών των κοινωνικών πολιτικών εν μέσω κρίσεων. Ταυτόχρονα, πραγματοποιείται ανάλυση του τρόπου λειτουργίας σημαντικών τομέων του κοινωνικού κράτους στην Ελλάδα και τονίζεται η σημασία τους στην εμπέδωση της κοινωνικο-οικονομικής σταθερότητας.