Μα τόσος φόβος; Γιατί; Θα φάει δυο σφαίρες το πολύ και θα πεθάνει! Όλοι θα πεθάνουμε μια μέρα, γιατί τόσος φόβος; Γιατί αυτό το τέρας; Οι άνθρωποι πεθαίνουν χιλιάδες χρόνια τώρα. Να, χτες κι ο Στάθης, μπορεί να 'χουν σκοτώσει και την Ιωάννα και τον Ζαδέ, γιατί δεν γίνεται ο θάνατος κάτι απλό; Να, κάτι σαν ένα ποτήρι νερό που το πίνεις και ξεμπερδεύεις;
Γιατί, θα του πει ύστερα από χρόνια η Μαρία, δεν είναι ένα ποτήρι νερό ο θάνατος. Είναι αυτό που είναι! Κι αυτό που είναι ο θάνατος είναι απαράδεκτο, αηδιαστικό κι ακατανόητο!
Απαράδεκτο, αηδιαστικό και ακατανόητο! Και το χειρότερο: ’μα προέρχεται από τους ανθρώπους είναι και προσβλητικό! Νικάνε απάνω σου! Κι αυτήν τη νίκη την ξερνάς, δεν τη θέλεις, γιατί στο κάτω κάτω της γραφής δεν θέλεις να νικήσουν ούτε αυτοί ούτε οι ιδέες τους.
Και φαίνεται πως για τον φασισμό δεν μπορεί να το κουβεντιάσει κανείς και πολύ.