ΚΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ

Το αιώνιο χάσμα μεταξύ θανάτου και ζωής έρχεται να ενώσει μυθιστορηματικά η τριλογία «Το δέντρο του Αραϋ - Κι ο θάνατος το τέλος δεν είναι», ένα πρωτίστως φιλοσοφικό και υπαρξιακό, δευτερευόντως δε περιπετειώδες, με την κλασική έννοια, έπος.

Στην προσπάθειά του ο συγγραφέας να δώσει απάντηση στο αγωνιώδες ερώτημα τι είναι η ύπαρξη και ποια στοιχεία τη συνθέτουν, με αριστοτεχνικό τρόπο «δένει» τη ζωή και τον θάνατο, απογυμνώνοντας τη μεταφυσική πλευρά τους από κάθε είδους θρησκεία ή παράδοση και μας παρουσιάζει τις δύο καταστάσεις στην καθάρια μορφή τους. Υλικός και πνευματικός κόσμος γίνονται ένα, εκεί που η μαγεία δεν ανήκει σε απόκρυφα βιβλία και στους λίγους, αλλά στην κρυφή δύναμη της ψυχής. Του συναισθήματος, της πίστης και της φαντασίας.

«Όλα όσα έζησα επιστρέφουν. Βλέπω κάθε νύχτα στον ύπνο μου τις ψυχές του Βίλβετ να με καλούν. Και πρέπει να γυρίσω πίσω… Εγώ και μερικοί ακόμη που κάποτε πεθάναμε...» εξηγεί η νεαρή Μαρία στον συνομήλικο φίλο της Γιώργο, στο πρώτο βιβλίο της τριλογίας «Συναίσθημα». Ένα βράδυ ήταν αρκετό για να γνωρίσει τη μαγική υπόσταση τής ανθρώπινης ψυχής, την πραγματική ανθρώπινη δύναμη πέρα από κάθε θεό, μέσω του θανάτου της. Μερικές ημέρες ως ψυχή ήταν αρκετές για να καταλάβει πως ο θάνατος δεν είναι παρά μια μεταμόρφωση, ένα στάδιο που μεταφέρει τις ψυχές των ανθρώπων στα φύλλα του Δέντρου του ’ραϋ, στην απέραντη ύπαιθρο των ψυχών, το Βίλβετ. Και πόσο λατρευτή η φύση που τους αγκάλιαζε...

Τι ήταν όμως αυτό που την ανέστησε; Για ποια αρχαία δύναμη καλούν την ίδια και άλλους πρωταγωνιστές του λογοτεχνικού έργου, που έχουν κοινές εμπειρίες νεκρανάστασης, ξανά πίσω; Μπορεί κανείς να αποφασίσει ανάμεσα σε δύο κόσμους και να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια, σωματικά - φυσικά - ψυχικά, για να νιώσει ελεύθερος ξανά; Η μάχη μεταξύ της λογικής και των συναισθημάτων, του θεϊκού στοιχείου και της στεγνής πραγματικότητας δεν ήταν ποτέ καθορισμένη. Μήπως είναι όλα ένα τελικά;

Μια πολυδιάστατη τριλογία βιβλίων αναζήτησης και περιπέτειας που θα θέσει τα πιο σημαντικά ερωτήματα της ζωής με τον πιο φυσικό τρόπο στον αναγνώστη.
Κι ο θάνατος το τέλος δεν είναι.