Ο Σαίξπηρ έγραψε αυτό το έργο το 1604-1605, πριν από τον «Βασιλιά Ληρ». Αναφέρεται σε έναν ζάπλουτο Αθηναίο του 5ου αιώνα, που μνημονεύουν ο Πλούταρχος στο έργο του «Αντώνιος» και ο Λουκιανός στο φιλοσοφικό δοκίμιό του «Τίμων ή Μισάνθρωπος». Στη θεατρική ιστορία το όνομα Τίμων πρωτοακούγεται σε ένα στάσιμο της «Λυσιστράτης» του Αριστοφάνη, όπου ο Τίμων αναφέρεται ως φίλος των γυναικών και εχθρός των ανδρών. Πολλοί φιλόλογοι υποστηρίζουν ότι αποτέλεσε το πρότυπο για τον «Δύσκολο» του Μενάνδρου.
Ο Τίμων σπαταλάει όλη τη μεγάλη περιουσία του για τους φίλους του, όμως έρχεται στιγμή που ζητάει από αυτούς οικονομική ενίσχυση και βρίσκεται αντιμέτωπος με την αχαριστία τους.