Στον χώρο της Μαθηματικής Εκπαίδευσης είναι κοινά παραδεκτή η αρχή ότι ο βασικότερος συντελεστής μιας επιτυχούς διδασκαλίας και μάθησης των Μαθηματικών είναι ο ίδιος ο «δάσκαλος». Από τους σημαντικούς παράγοντες που επηρεάζουν τη διαδικασία μάθησης, όχι μόνο ως προς τη γνωστική συνιστώσα, αλλά και σε ό,τι αφορά τη συναισθηματική εμπλοκή των μαθητών του, ο «δάσκαλος» συμβάλλει στη δημιουργία στάσεων, αντιλήψεων και πεποιθήσεων απέναντι στα Μαθηματικά.
Πώς όμως θα ανταποκριθεί σε αυτό τον ρόλο ο δάσκαλος;
Διαθέτοντας βαθιά γνώση των Μαθηματικών που διδάσκει και την ικανότητα να μετασχηματίζει το μαθηματικό περιεχόμενο, ώστε να είναι κατανοητό από τους μαθητές του.Σχεδιάζοντας και αξιολογώντας «Διδακτικές Καταστάσεις» και δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην επικοινωνία μέσα από τη γλώσσα των Μαθηματικών.Επιλέγοντας σημαντικούς στόχους και σχεδιάζοντας κατάλληλες δραστηριότητες για την υλοποίησή τους. Εκείνο, όμως, που χρειάζεται περισσότερο είναι να υιοθετεί αυτός ο ίδιος αρχικά μια διαφορετική κουλτούρα σε σχέση με την αντιμετώπιση της διδασκαλίας των Μαθηματικών: μια κουλτούρα διερεύνησης, προσωπικής αναζήτησης, κριτικής στάσης, αμφισβήτησης και πειραματισμού.Η Θεωρία και Πράξη στη Διδασκαλία των Μαθηματικών παρουσιάζει και αναλύει ζητήματα που συνεισφέρουν στην προσπάθεια ενός «δασκάλου», υποψήφιου ή εν ενεργεία, να δράσει, να σχεδιάσει, να αναλάβει πρωτοβουλίες και να καινοτομήσει. Δεν παρουσιάζει θεωρίες αποκομμένες από την πράξη, ούτε πρακτικές συμβουλές χωρίς θεωρητική τεκμηρίωση. Χρησιμοποιεί μια πληθώρα παραδειγμάτων για να αναδείξει το πεδίο εφαρμογής της θεωρίας, και αναφέρεται σε εκείνες τις Θεωρίες μέσω των οποίων ο «δάσκαλος» θα μπορέσει να σχεδιάσει τη δική του Πράξη.
Η Θεωρία και Πράξη στη Διδασκαλία των Μαθηματικών είναι ένα βιβλίο που στοχεύει στο να ισχυροποιήσει τον δάσκαλο. Να τον βοηθήσει ουσιαστικά στην προσπάθειά του να περάσει από μια κουλτούρα απλής εφαρμογής, σε μια κουλτούρα ανεξάρτητου σχεδιασμού.
