Η ''Ψυχολογία της Θρησκείας'' διακονεί, μεταξύ των άλλων, την κατανόηση των διαθρησκειακών σχέσεων, αφού απ' τη μία η μετανεωτερικότητα, ο κοινωνικός Δομισμός (Strukturalismus), o θρησκευτικός πλουραλισμός και η συντελούμενη παγκοσμιοποίηση, και από την άλλη, η ολιστικότητα (βλ. Βιο-ψυχο-κοινωνικό και theologo-socio-bio-physicall μοντέλο), ή διαθεωρητική και συνθετική προσέγγιση της σύγχρονης ψυχολογίας (πρβλ. Global Psychology) επιβάλλουν ''αμείλικτα'' την πολυπολιτισμική συνύπαρξη και το νηφάλιο διάλογο των Θρησκειών.