Μετά από πολλά χρόνια φιλίας, στον Παύλο και τον Μάνο εξακολουθούν ν' αρέσουν τα ίδια πράγματα. Ένα καλό ποτάκι στο εργένικο σπίτι του Παύλου ή στο στέκι τους, το «Dust», με τον χαμογελαστό μπάρμαν και τη «δική τους» μουσική, και βέβαια η συζήτηση για το αγαπημένο θέμα, τη γυναίκα.

Όπως γράφει ο Παύλος στο πρώτο του βιβλίο: «Δεν μπορεί να υπάρξει ουσιαστική ενηλικίωση, αν κανείς δε διασταυρωθεί με την εμπειρία του έρωτα. Ούτε και απόλυτη γήρανση, αν δεν παραιτηθεί από την ελπίδα να τον συναντήσει».

Δύο διαφορετικοί τύποι, με συνδετικό κρίκο μια πολύ δυνατή φιλία, αναζητούν με το δικό του τρόπο ο καθένας τη μαγεία της γυναίκας, γνωρίζοντας και οι δύο ότι το μόνο πράγμα που μας κάνει λιγότερο θνητούς είναι ο έρωτας.