Η μελέτη αυτή εντάσσεται στο ευρύτερο θεωρητικό πλαίσιο της κοινωνιογλωσσολογίας, του κλάδου που μελετά πώς συγκεκριμένοι παράγοντες που θεωρούνται στοιχεία «ταυτότητας» των ομιλητών κάθε γλώσσας, όπως η κοινωνική τάξη, η μόρφωση, η ηλικία, το φύλο κτλ., επηρεάζουν και διαμορφώνουν τη γλωσσική χρήση.

Οι συγγραφείς επιχειρούν να δώσουν απάντηση στα εξής ερωτήματα: α) Τι είναι οι ταυτότητες; Πώς συγκροτούνται και διαμορφώνονται; Αποτελούν πράγματι σταθερές και αμετάβλητες οντότητες που χαρακτηρίζουν τους ανθρώπους σε όλη τους τη ζωή; Ή κατασκευάζονται και μεταβάλλονται ανάλογα με τις περιστάσεις και τους στόχους των ανθρώπων στις καθημερινές τους πρακτικές; β) Με ποιους τρόπους συμβάλλει η χρήση του λόγου στην οικοδόμηση των ταυτοτήτων; Ειδικότερα, πώς οι (προφορικές και γραπτές) αφηγήσεις στις καθημερινές επικοινωνιακές περιστάσεις συνεισφέρουν στην αποτελεσματική κατασκευή τους; γ) Με ποιον τρόπο θα μπορούσε να ωφεληθεί η γλωσσική εκπαίδευση εντάσσοντας στις πρακτικές και τους στόχους της τον προβληματισμό για την κατασκευή ταυτοτήτων μέσω της αφήγησης;

Κεντρικός στόχος του βιβλίου είναι να καταστήσει σαφή τη θέση ότι, στον σύγχρονο ρευστό και διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο, οι ταυτότητες επιλέγονται κατά περίσταση από τους ανθρώπους και, σε σημαντικό βαθμό, κατασκευάζονται με τον (αφηγηματικό) λόγο. Οι συγγραφείς θεωρούν ότι το ζήτημα αυτό είναι σκόπιμο να λαμβάνεται υπόψη κατά τον σχεδιασμό των προγραμμάτων γλωσσικής εκπαίδευσης.