Διηγήματα που διατρέχουν τον ελληνικό χώρο και χρόνο. Δράμα, Θεσσαλονίκη, Κοζάνη, Βελβεντό, Aμφισσα, Περιστέρι, Αθήνα... Από το 1941 έως το 2019, χρόνος ιστορικός και χρόνος βιωμένος.
Αφετηρία ένας κήπος που πέρασε κάποτε απ τη ζωή του συγγραφέα και με τη μνήμη χτίζει μνήμα...
Ο γάμος-περμανάντ της Πηνούλας από τη Ρωμυλία.
Ο θείος Μιχάλης, πρώην φθισικός και νυν χαρταετός.
Μια ραπτομηχανή οδηγεί την προσφυγιά Ελλήνων της βουλγαροκρατούμενης Δράμας στη γερμανοκρατούμενη Θεσσαλονίκη.
Μια πόρνη ανταμώνει με έναν δράκο.
Ο Νίκος Β. ταξιδεύει παρέα με την Ελλάδα του 50 από το Βελβεντό της Κοζάνης στο Περιστέρι της Αττικής.
Η 13χρονη τσιγγάνα που θα παντρευότανε.
Ένα τατουάζ στον παράμεσο αφηγείται την ιστορία του εφήβου που είδε τον 15χρονο φίλο του να πυροβολείται - τα δακρυγόνα στο μυαλό του και η φωτιά στο κέντρο της Αθήνας.
Μετανάστες, με ψυχή ναρκοπέδιο και διόδια από σιδερογροθιά, που γίνονται μεταστάντες.

Στην πρώτη του λογοτεχνική εμφάνιση ο Γιάννης Νταουλτζής καταθέτει μια συλλογή διηγημάτων με τα μικρά περιστατικά που καθορίζουν τη ζωή αφανών ηρώων, για τους οποίους η πόρνη ιστορία θαρρεί πως ξοφλήσανε. Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση δίνει τη σκυτάλη στην τριτοπρόσωπη και αντιστρόφως, ενώ το τραγικό διαπλέκεται με το κωμικό, όπως στην καθημερινή ζωή, το γέλιο με το δάκρυ. Οι ιστορίες των ανθρώπων που συνθέτουν το ψηφιδωτό της Ιστορίας.