Ο Ραφαήλ Σάντι υπήρξε ο μεγαλύτερος ζωγράφος των τελευταίων δεκαετιών της Αναγεννήσεως. Η ποιότητα της τέχνης του είναι εφάμιλλη -αν και από μερικούς κριτικούς της τέχνης θεωρήθηκε ανώτερη- με αυτήν του Μιχαήλ Αγγέλου και του Λεονάρντο Ντα Βίντσι.

Ο «Πρίγκηπας των Ζωγράφων» - όπως τον αποκαλούσε η αριστοκρατία της Ρώμης -γνωστότερος στην Ελλάδα από την περίφημη «Στοά των Αθηνών», ανέλαβε περίπου το 1517, κατόπιν παραγγελίας του Πάπα Λέοντα Ι΄, να φιλοτεχνήσει δέκα σχέδια με θέματα από την Καινή Διαθήκη. Επτά από τα σχέδια διασώθηκαν και σήμερα φυλάσσονται στο μουσείο της Βικτώριας και του Αλβέρτου στο Λονδίνο.

Περίπου το 1890 ο G. Greatbach παρουσίασε τα σχέδια του Ραφαήλ υπό μορφή χαρακτικών (γκραβούρες), αποδίδοντας με μεγάλη σαφήνεια την εξαίσια ζωγραφική του μεγάλου καλλιτέχνη, σ’ έναν πολυτελή τόμο, ο οποίος συνοδευόταν από κριτικά σχόλια για την εξαίρετη τέχνη του ζωγράφου.