Η ιστορία αυτού του βιβλίου ξεκίνησε όταν μια προξενήτρα ζαργάνα επισκέφτηκε τον Κόκο, τον κοκωβιό και τον ενημέρωσε ότι το μοναδικό θηλυκό ψαράκι του είδους του, η Βίνα, ζούσε κάπου στα νερά των Φιλιππίνων. Ο Κόκος, ο τελευταίος μιας μεγάλης ψαροδυναστείας κοκωβιών, ήταν ο μόνος που είχε γλυτώσει από τα δίχτυα των ψαράδων. Τα νέα της ζαργάνας έκαναν την καρδιά του να χτυπά δυνατά και αποφάσισε αμέσως να ψάξει να βρει τη μοναδική αγάπη της ζωής του. Η προξενήτρα, του είχε μιλήσει για μια πανέμορφη κοκωβίνα, που τα λέπια της ιρίδιζαν στο φως του ήλιου και τα πράσινα μάτια της είχαν κάψει καρδιές στον βυθό, ακόμα και του καρχαρία.

Το ταξίδι του για τις Φιλιππίνες κράτησε τριάντα μέρες. Ούτε είκοσι εννιά ούτε τριανταμία. Κολύμπησε σε βαθιά και σε ρηχά νερά. Με φουρτούνα και με μπουνάτσα. Με φεγγάρι και με αφέγγαρο ουρανό. Σε όποιο πλάσμα συναντούσε, μιλούσε για τον έρωτά του για την Βίνα. Τους εξηγούσε πως οι δυο τους θα ήταν το τελευταίο ζευγάρι που είχε ξεφύγει από τα δίχτυα των ψαράδων. Όλοι, πρόθυμα τον βοήθησαν να βρει τον σωστό δρόμο. Κάθε μέρα, γνώριζε και από ένα ψαράκι και αυτό του έλεγε τις δικές του εμπειρίες με τους ανθρώπους. Ο Κόκος κατάλαβε ότι οι άνθρωποι δεν κυνηγούσαν μόνο τους κοκωβιούς.

Την τριακοστή ημέρα, έφτασε στα νερά των Φιλιππίνων. Κοίταξε αριστερά, κοίταξε δεξιά, και τότε… την είδε πάνω σε ένα κοράλλι να κάνει ηλιοθεραπεία. Η μικροκαμωμένη ουρά της κουνιόταν στον ρυθμό των ρευμάτων. Η καρδιά του Κόκου σκίρτησε. Η Βίνα, τον είδε και του χαμογέλασε. Ήταν έρωτας από την πρώτη ψαροματιά.
«Βίνα» του έδωσε ντροπαλά την ουρά της.
«Κόκος» της φίλησε το πτερύγιο με βαθιά υπόκλιση.
Ο Κόκος για να ευχαριστήσει όλους αυτούς που τον βοήθησαν να βρει το ταίρι του, έγραψε ένα βιβλίο, «Τα ψαραμυθάκια», με τις ιστορίες που του είχαν αφηγηθεί.
Και αν ρωτάτε για τον Κόκο και τη Βίνα, έζησαν μαζί μέχρι τα βαθιά γεράματα μια ζωή σαν ψαραμύθι.