Στη Νιγηριανή φυλή των Ίμπο, ο Οκόνκουο είναι σεβαστός. Δυναμικός -έως βίαιος-, αυτοδημιούργητος, περήφανος, ενσαρκώνει τις αξίες ενός πολιτισμού όπου νόμος είναι οι παραδόσεις της φυλής. Σαν ήρωας αρχαίας τραγωδίας, ο Οκόνκουο γραπώνεται από την εξουσία που έχει πάνω στην οικογένειά του και στη φυλή, γιατί αδυνατεί να αποδεχτεί το μύχιο φόβο του για την αποτυχία και την αδυναμία, ένα φόβο που τον βασάνιζε σε όλη τη ζωή, με ενδεχόμενο να ακυρώσει τη ίδια του την ύπαρξη.

Μια σειρά ατυχών περιστατικών τον υποχρεώνει σε εξορία· αυτό ορίζουν οι απαράβατοι νόμοι, κι εκείνος, πρώτος απ' όλους, οφείλει να τους σεβαστεί. Όταν όμως φτάνει η στιγμή που του επιτρέπεται να επιστρέψει, ο Οκόνκουο βρίσκεται αντιμέτωπος με μια νέα πραγματικότητα: οι Ευρωπαίοι έχουν φτάσει στο χωριό, οι ιεραπόστολοι έχουν φέρει το διχασμό, όλα έχουν αλλάξει, τα πάντα γίνονται κομμάτια κι ο Οκόνκουο αγανακτεί, αγωνίζεται, μα έχει χάσει κάθε ελπίδα σε μια κοινωνία που δεν αναγνωρίζει πλέον.