Ο Γιώργος, η ’ννα, η Λόλα, η Μαρίκα, ο θείος Ορέστης και η μητέρα Ευγενία πλέκουν τις ζωές τους σε μια τραγωδία χωρίς έλεος. Υπάρχει και ο Χρήστος, συνομήλικος του Γιώργου, φίλος πιστός για ολόκληρη ζωή και ο από μηχανής θεός του δράματος.

Η μητέρα Ευγενία, κόρη πλούσιας οικογένειας, όμορφη, μένει πολύ νωρίς χήρα. Μόνη, με ένα παιδί και με τους οικογενειακούς παράδες και τίτλους καταφέρνει να επιβιώσει αξιοπρεπώς και πάντα με τη βοήθεια του θείου Ορέστη, που αφιερώνει ανιδιοτελώς τη ζωή του σ΄αυτήν και στο παιδί του νεκρού αδελφού του. Η μοναξιά και η χηρεία διαμορφώνουν μιαν άλλη Ευγενία. Σκληρή, δυναμική, χωρίς αισθήματα και ευαισθησίες. Ζει, υπάρχει, αναπνέει, μόνο για τον Γιώργο, το μοναχοπαίδι της. Ο Γιώργος είναι δικός της και μόνο δικός της. Κάθε σκέψη, κάθε απόφαση, κάθε δράση του Γιώργου είναι δικό της έργο. Δικό της έργο οι σπουδές του, η δουλειά του, η ζωή του, το μέλλον του. Ο Γιώργος είναι το αγαπημένο της κλωσσόπουλο και κανείς δεν μπορεί να της τον πάρει, αλλά ούτε και να τον βοηθήσει. Μάταιες όλες οι προσπάθειες του θείου Ορέστη.

Η Μαρίκα, θετή κόρη της οικογένειας, ζει παράλληλα με τον Γιώργο, δεμένη μαζί του σε μια άρρωστη σχέση αγάπης, μίσους, έρωτα, συμπόνιας.
Ο έρωτας εμφανίζεται στο πρόσωπο της ’ννας. Έρωτας δυνατός, πέρα από όρια και προκαταλήψεις. Ένας έρωτας δυνατός, που όμως χάνεται εύκολα, ανίσχυρος ν αντιμετωπίσει και να συγκρουστεί με τη μητρική αγάπη-εξουσία.
Η Λόλα, νύφη επιλογής της μητέρας Ευγενίας. Ο γάμος της Λόλας και του Γιώργου επιθυμία και απόφαση δική της. Επιθυμία και απόφαση δική της το διαζύγιο, καθώς και η αρρώστια που οδηγεί τη Λόλα στο θάνατο.
Η ζωή περνάει και φεύγει. Φεύγει ο θείος Ορέστης, φεύγει η Λόλα, φεύγει και η μητέρα Ευγενία. Φεύγει αφήνοντας πίσω της έναν Γιώργο εξαρτημένο για πάντα απ΄αυτήν, έστω και πεθαμένη. Έναν Γιώργο αξιολύπητο, δυστυχισμένο, μόνο, παρέα με γάτες και την ουσιαστική παρουσία της Μαρίκας, που θυσιάζει τη ζωή της δίπλα του ανήμπορη για οτιδήποτε άλλο.
Ένα πικρό ψυχογράφημα, που αγγίζει τα όρια της τρέλας, τυλιγμένο στη μουσική των βαλς του Σοπέν, που τις περισσότερες φορές υπάρχει μόνο στη φαντασία του Γιώργου.
Και το καίριο ερώτημα, «πότε θα γίνω άντρας, μαμά» δεν θα απαντηθεί ποτέ.