«Αν εσύ το έχεις ξεχάσει, αξιότιμε κύριε, να σου το θυμίσω εγώ: είμαι η γυναίκα σου». Έτσι ξεκινά το γράμμα που γράφει η Βάντα στον σύζυγό της, ο οποίος έφυγε από το σπίτι, αφήνοντάς την έρμαιο μιας θύελλας, πλημμυρισμένη ερωτήματα που δε βρίσκουν απαντήσεις. Παντρεύτηκαν νέοι, διψασμένοι για ζωή και ελευθερία, οι συνθήκες όμως άλλαξαν. Και τώρα εκείνος βρίσκεται στη Ρώμη, ερωτευμένος με μια πολύ νέα γυναίκα, δίπλα στην οποία όλα μοιάζουν λαμπερά και ελαφρά, κι εκείνη στη Νάπολη με τα παιδιά, να μετράει την έκταση της σιωπής. Τέσσερα χρόνια μετά, ο Aλντο επιστρέφει, έτοιμος για νέο ξεκίνημα.

Αρκετά χρόνια μετά, η Βάντα και ο Aλντο επιστρέφοντας από τις καλοκαιρινές διακοπές βρίσκουν το σπίτι τους παραβιασμένο: αναποδογυρισμένα έπιπλα, σπασμένα τζάμια, ανοιγμένα κιβώτια, πεταμένα βιβλία. Το παρελθόν έρχεται στην επιφάνεια... Η αριστοτεχνική εξιστόρηση μιας φυγής και μιας επιστροφής, ένα βιβλίο για τις υπόγειες δυνάμεις που κρατούν ζωντανό έναν γάμο, ένα βιβλίο για την αγάπη μετά τον έρωτα. Τι είμαστε διατεθειμένοι να θυσιάσουμε χωρίς να νιώθουμε παγιδευμένοι; Και τι είναι αυτό που χάνουμε, όταν επιλέγουμε να επιστρέψουμε; Γιατί τίποτα δεν είναι πιο ριζοσπαστικό από την εγκατάλειψη, αλλά και τίποτα δεν είναι πιο ανθεκτικό από τα αόρατα «κορδόνια» που δένουν τους ανθρώπους.