Το πρώτο βήμα στο ξεκίνημα της νέας ζωής της το έκανε η μικρή Αναστασία, όταν οι γονείς της τη ντύσανε σαν αγγελούδι και την πήγανε στο νηπιαγωγείο. Και στάθηκε τυχερή που έπεσε στα χέρια μιας νέας, πρόσχαρης και με ηθικές αρχές δασκάλας, που τη λέγανε Μαρίνα και που από την πρώτη μέρα την περιέβαλε με την αγάπη της και την ενθάρρυνε με το γλυκό της λόγο να λατρέψει το σχολείο και να γεμίσει τους αγωγούς του νου και της καρδιάς της με τα φώτα της γνώσης, της σοφίας και της αλήθειας.

Στο νηπιαγωγείο όπως ήταν φυσικό ήρθε σε επαφή και με άλλα συνομήλικα της παιδιά και γρήγορα έμαθε να επικοινωνεί, να αναπτύσσει φιλικές σχέσεις και να συνεργάζεται μαζί τους. Και πάντα ήταν γελαστή και χαίρονταν ακόμα και με τα πιο απλά πράγματα. Γιατί το παιδικό μυαλό της δεν είχε τοξικά συναισθηματικά απόβλητα και η ψυχή της δεν είχε προλάβει να πληγωθεί από τον πόνο κάποιας ανεκπλήρωτης προσδοκίας.