ΠΡΟΤΑΣΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ
Το παρόν συγγραφικό πόνημα απευθύνεται στους καθηγητές - φιλολόγους, που διδάσκουν στην Β' και Γ' λυκείου (κατεύθυνση "Ανθρωπιστικών Σπουδών"), στους φοιτητές του τμήματος "Φιλολογίας", στους μαθητές που επιθυμούν να εισαχθούν στο παραπάνω τμήμα, καθώς και σε όλους τους λάτρεις της κειμενοκεντρικώς εννοουμένης αρχαιογνωσίας. Επιχειρεί να αποδείξει ότι το ερευνητικό υπόβαθρο ενός διδάσκοντος δύναται να ενσωματωθεί ομαλώς στην σχολική - εκπαιδευτική πράξη χωρίς να θεωρείται περιττή συλλογιστική επέκταση. Η τριτοβάθμια, επομένως, παρουσιάζεται ως λογική και απαραίτητη συνέχεια της δευτεροβάθμιας, αφού το βιβλίο τούτο, εμπνεόμενο από παλαιότερες και πολύ απαιτητικές θεματογραφίες, δεν αρκείται στην απλή συντακτική ανάλυση του αρχαίου λόγου, αλλά ανακαλύπτει κρυμμένες λογικές αναγκαιότητες ανάμεσα στους κειμενικούς όρους, παραπέμπει συνειρμικά σε άλλους συγγραφείς και δεικνύει ότι τα αρχαία κείμενα "συνομιλούν" μεταξύ τους, παρουσιάζει ασκήσεις "αντιστρόφου" και "καθ' υπαγόρευσιν" κειμένου, ασχολείται με την ετυμολογία, το ύφος και την ερμηνεία, εξετάζει λεπτομερώς την γραμματική κ.ά. Διακηρύσσεται, έτσι, ότι η γνωστική ευρύτητα και το ερευνητικό πνεύμα είναι conditio sine qua non, προκειμένου ο καθηγητής να μπορέσει να διδάξει σωστά ανεξάρτητα από το ποια βαθμίδα υπηρετεί. Δεν υφίσταται, λοιπόν, διαχωρισμός ανάμεσα στην σύνταξη και τον νοηματικό σχολιασμό, αφού το ένα δεν υπάρχει χωρίς το άλλο.
Δεν έχει σημασία το είδος του κειμένου, αλλά ο τρόπος προσέγγισής του και η ορθή χρήση της ήδη κεκτημένης γνώσης, προκειμένου να αποφευχθούν οι διάφορες κειμενικές δυσχέρειες. Εδώ, λοιπόν, κρύβεται και το μεγάλο στοίχημα: είμαστε σε θέση μέσα από την σύνταξη και την συνειρμική ανάκληση συναφών με το κείμενο ερμηνευτικών πληροφοριών να δώσουμε μια άρτια νοηματικώς ανάλυση; Αυτό το ερώτημα χαρακτηρίζει με απόλυτη σαφήνεια μία από τις κυριότερες στοχοθεσίες του παρόντος συγγράμματος, αφού ο διδάσκων συνειδητοποιεί ότι είναι σε θέση να χρησιμοποιεί τα ουσιώδη κάθε φορά εργαλεία, ώστε να ερμηνεύει εύστοχα ένα απόσπασμα ακόμα και εκ πρώτης όψεως. Για την επίτευξη των παραπάνω απαιτείται λατρεία για το γνωστικό αντικείμενο, εντατική μελέτη και αντιληπτικότητα. Είναι απαραίτητο, τέλος, να επισημανθεί ότι το σύγγραμμα τούτο βασίζεται στην προφορική διδασκαλία του γράφοντος ακολουθώντας την πιστά και, εν συνόλω, αντιμετωπίζοντας το κείμενο σαν ζωντανό οργανισμό έρχεται να καλύψει ένα σημαντικό κενό στην ελληνική βιβλιογραφία. Ελπίζω πως η πρότασή μου αυτή θα κεντρίσει το ενδιαφέρον των συναδέλφων μου και θα συντελέσει στην αναβάθμιση και τον εμπλουτισμό της διδακτικής πράξης.
