«Συγχώρησέ με που χάθηκα, σε περιμένω σε τρεις μέρες».

«Σ ευχαριστώ που με έβγαλες από την αγωνία. Σ' αγαπώ».

Έξω από την κλειστή πόρτα μου βρήκα τον δίσκο με τα φαγητά σκεπασμένα. Τα πήρα μέσα. Όπως μου τα άφηνε η μάνα, έτσι τα παρατούσα σε μιαν άκρη. Το σώμα μου ακόμα ήταν σφιγμένο από την αγωνία. Από την περιπέτεια που έζησα. Κοίταξα το ρολόι μου. Πλησίαζαν μεσάνυχτα. Ο ’ντριου σε λίγο θα φύγει, μπορεί και να περπατά τώρα στα μονοπάτια του τα τυλιγμένα την ομίχλη. Ένας κόμπος σφίγγει την ψυχή μου. Σηκώνομαι προσεκτικά, μην κάνω θόρυβο, και ανοίγω το παράθυρο. Θα ’ρθει να με αποχαιρετήσει, λέω, και περιμένω. Μπορεί να ’ρθει κρατώντας από το χέρι τη Δήμητρα, λέω πάλι. Και κοιτάζω μέσα στο σκοτάδι. Ένας μικρός άνεμος φυσάει και οι κορφές των δέντρων θροΐζουν. «Θόη θόη θμος». Σε λίγο θα υπάρχεις σε άλλο ρυθμό, σε άλλες συλλαβές. Σε λίγο θα σε αφομοιώσει η λάμψη στην καρδιά της, θα σε αφομοιώσουν οι χιλιάδες μικρές αιωνιότητες που θα ορίζεις με τη δύναμη του νου σου, για να με βλέπεις από τα ανοιχτά παράθυρα τα ξεχασμένα από αγίους ή μάρτυρες. Κι εσύ, ως μάρτυρας, θ' ανοίξεις ένα μεγάλο παράθυρο φωτός κάπου χαμηλά για να μπορώ να σκαρφαλώνω τις νύχτες της πανσέληνος και να σε βλέπω.

Ένα ξεχασμένο ημερολόγιο και ο Χρόνος.

Ένα παιδί, ο Μιχελής, που καταφέρνει να σώσει το έργο της αντικατασκοπείας.

Ένας Αγγλος αξιωματικός που σκοτώνεται, όμως εξακολουθεί να είναι παρών.

H Δήμητρα που έχει εμπλακεί με πάθος και ζητά να λύσει το αίνιγμα. Η υπερφυσική δύναμη μιας κεχριμπαρένιας μπάλας θα τη βοηθήσει να μπει στα μυστικά του χρόνου. Θα τη φέρει στην ίδια παράλληλο με τα γεγονότα εκείνα και, λειτουργώντας σαν μια άγνωστη τεχνολογία, θα την οδηγήσει στους ίδιους δρόμους, στα ίδια περιστατικά που θα διαδραματιστούν μπρος στα έκπληκτα μάτια της, έτσι ακατέργαστα όπως τα γέννησε ο χρόνος, η ματωμένη εκείνη ώρα. Γιατί ό,τι έχει υπάρξει υπάρχει στον χρόνο.

Ο τόπος συμμετέχει ενεργά στο μυθιστόρημα με όλη την άγνωστη δύναμή του. Και η ηρωίδα χρησιμοποιεί το μαγικό στοιχείο που κρύβει για να βρει το νόημα μιας άλλης αλήθειας, μιας άλλης δικαιοσύνης. Γιατί η γνώση είναι δύναμη...

Το μυθιστόρημα Συνέντευξη με το φάντασμα του βάλτου είναι μια συμφιλίωση με τον αθέατο κόσμο, που επιχειρείται με τη σαγήνη του υπερφυσικού για να μπορέσει μονάχος του ο αναγνώστης να φτάσει στη δική του αλήθεια.