Οι ήρωες και οι ηρωίδες του Τόμας Μαν, προσωπογραφίες φιλοτεχνημένες με τους απόηχους της μουσικής, ζουν στο μεταίχμιο της αξιοπρέπειας και του εξευτελισμού, καθημερινοί ήρωες μιας παρακμάζουσας εποχής και καλλιτεχνικοί εκφραστές της. Η δύναμή τους ανάγεται στην ανέφικτη κοινωνική προσαρμογή τους και η αδυναμία τους στα καταπιεσμένα ένστικτά τους. Ο πολιτισμός εν τέλει καταρρέει και ο καταπιεσμένος κόσμος των ενστίκτων, τον οποίον μοιραία αφυπνίζει η καταλυτική εισβολή του πάθους στην εξισορροπημένη αταραξία μιας καλά προφυλαγμένης και κατ' επίφασιν ακλυδώνιστης και ασφαλούς ζωής, θριαμβεύει μετέωρος μεταξύ ανηθικότητας και ηθικής.

Αυτή η ατέρμονη εσωτερική πάλη προβάλλει μέσω της αριστοτεχνικής, ειρωνικής και κωμικοτραγικής καταγραφής της ως αέναος ρυθμιστής της ανθρώπινης συμπεριφοράς, πέρα από το καλό και το κακό, ως κύριος εκφραστής της βούλησης για ζωή και της κατανίκησης του θανάτου.